วัดดอยเวียงน้อย (พระธาตุเจ้าเจดีย์ ๕ ยอด ) เดิมเป็นวัดร้างเก่า ตั้งอยู่กลางทุ่งนาบนเนินเล็กๆ สมัยก่อนมีซากอิฐโบราณให้เห็น ระยะหลังมามีดรงงานยาสูบมาทำการเพาะกล้ายาได้ทำการปรับเกรดพื้นที่บางส่วนทำให้ซากอิฐต่างๆหายไปเกือบหมด ประมาณปี ๒๕๐๐-๒๕๔๔ มีพระธุดงค์มาพักสับเปลี่ยนมาอยู่ตลอด ชาวบ้านจึงลงความเห็นว่าจะร่วมทำการบูรณะยกวัดสร้างใหม่เป็นวัดมีพระสงฆ์จึงได้อาราธนานิมนต์ พระบุณฤทธิ์ ธิตวิโส วัดโป่งทรายคำ ต.แม่คะ อ.ฝาง มาทำการเป็นประธานบูรณะวัดร้างโดยได้ทำการสร้างวัดที่ดินจำนวน ๒๖ ไร่ ๒ งาน ๒๐ ตารางวา ให้เป็นโฉนดในชื่อของวัด (ในอดีตไม่มีผู้มาจับจองเป็นเจ้าของพื้นที่และไม่อยู่ในที่ป่าสงวน) เริ่มทำการีบูรณะสร้างเสนาสนะต่างๆ ตั้งแต่ปี ๒๕๔๔-ปัจจุบัน และได้รับการยกฐานะวัดสร้างขึ้นเป็นวัดที่มีพระสงฆ์อยู่จำพรรษ ในปี ๒๕๕๐ จำนวนประชาชนที่ให้การอุปถัมถ์วัด ประมาณ ๒๕๐ ครัวเรือน แยกเป็นชาวบ้านสัญชาติไทยประมาณ ๑๘๐ ครัวเรือน สัญชาติไทยใหญ่ที่เข้ามาอาศัย ประมาณ ๗๐ ครัวเรือน ช่วงพรรษาจะมี อุบาสก-อุบาสิกา ทั้งไทยใหญ่และคนไทยประมาณ ๔๕ คน มาร่วมปฎิบัติธรรมถือศิลแปด
