ประวัติวัดปงกา ( วัดปงกาจัยยะจมปู )
วัดปงกาแห่งนี้สร้างขึ้นมาในสมัยใดไม่มีใครทราบและยังไม่มีหลักฐานที่บ่งบอกอย่างชัดเจนแต่เมื่อสืบถามจากผู้เฒ่าผู้แก่ในหมู่บ้านและจากธรรมใบลานของผู้เฒ่าผู้แก่ที่ได้เก็บสืบต่อกันมาจึงทราบได้ว่าในสมัยก่อนนั้นวัดปงกาแห่งนี้ชื่อว่าวัดปงกาจัยยะจมปูตามปรากฏในธรรมใบลาน และพระวิหารหันหน้าไปทางเหนือ และยังมีต้นไม้ลานอยู่มากมาย และมี ครูบาเจ้าธรรมเสนาเป็นเจ้าอาวาสองค์สุดท้ายก่อนที่วัดจะร้างและสาเหตุของวัดที่ร้างสืบเนื่องมาจากใน สมัยพ.ศ. ๒๓๐๙ นั้นได้เกิดน้ำท่วมครั้งใหญ่คือน้ำแม่ปงกาได้ท่วมวัดและน้ำได้กัดเชาะเอาแผ่นดินของวัดไปเป็นจำนวนมากจึงทำให้ต้นไม้สหรีของวัดโค้นตกลงในแม่น้ำปงกา ครูบาเจ้าท่านจึงได้ประชุมกับคนเฒ่าคนแก่ในสมัยนั้นว่าจะไปสร้างวัดใหม่ไว้บนดอยและบรรดาคนเฒ่าคนแก่ในสมัยนั้นก็ตกว่าจะไปสร้างแต่เมื่อสร้างวัดใหม่บนดอยแล้วก็เกิดไฟไหม้วัดท่านก็ได้ลงมาจำพรรษาในวัดปงกาจัยยะจมปูแห่งนี้แถมครั้ง ครั้งเมื่อออกพรรษาแล้วท่านได้กลับไปสร้างวัดแถมครั้งแล้วได้ตั้งชื่อว่าวัดดอนชัยที่เห็นปัจจุบันและท่านได้นำเอาพระพุทธรูปใส่เกวียนไปไว้ในพระวิหารของวัดดอนชัยจึงทำให้วัดปงกาจัยยะจมปูแห่งนี้ร้างไปและ พ่อหลวงหนานมูล สุรินทร์สุขซึ่งเป็นผู้เฒ่าผู้แก่ในหมู่บ้าน และเป็นอดีตแคว้น( กำนัน )ยังได้บอกอีกว่าสมัยท่านเป็นเณรท่านได้ลงมากับคนเฒ่าคนแก่ได้ลงมาเอาเสาพระวิหารของวัดปงกาไปสร้างเป็นธรรมมาส์ไว้ในวิหารของวัดดอยชัย.
แต่เมื่อมาถึงวันที่ ๒๒ เดือน ธันวาคม พ.ศ. ๒๕๒๙ทางคณะศรัทธาบ้านป่านอต นำโดยพ่อหลวงน้อยแสน ไชยวงศ์คำ ได้มาพัฒนาวัดนี้แถมครั้งและได้นิมนต์เอาพระสงฆ์ ๙ รูปมาเข้ารุกขมูลกรรมปฎิบัติธรรมเป็นเวลา ๗ วันและเมื่อมาพัฒนานั้นสิ่งที่หลงเหลืออยู่นั้นก็มีแต่ฐานพระวิหารหลังเก่า เสาวิหารเก่า และต้นไม้ลานจำนวน ๔ ต้น ชึ่งต้นลานแต่ละต้นนั้นสูงประมาณ ๑.๕๐ เมตรและได้ตั้งชื่อว่าวัดปงกาตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา
จนมาถึงวันที่ ๑๙ เดือน กันยายน พ.ศ. ๒๕๕๑ ทางสำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติได้มีประกาศยกวัดปงกา ( ร้าง ) ขึ้นเป็นวัดที่มีพระภิกษุอยู่จำพรรษา
คณะกรรมการที่ร่วมกันพัฒนาวัดร้าง ปีพ.ศ.๒๕๒๙
พ่อบุญฤทธิ์ คำดา ผู้ใหญ่บ้านป่านอต หมู่ที่ ๕
พ่อหลวงน้อยคำแสน ไชยวงศ์คำ ไวยาวัจกร
พ่อหลวงหนานต๋าคำ ถาคำมา มัคทายก
พ่อหนานบุญเลิศ ไชยวงศ์คำ กรรมการ
พ่อน้อยบุญแสน ใจคำติ๊บ กรรมการ
พ่อหลวงจี๋ อินต๊ะมี กรรมการ
พ่อน้อยสมบูรณ์ อินต๊ะปวน กรรมการ
พ่อณรงค์ ฟูเฟย กรรมการ
พ่อน้อยบุญช่วย คำดา กรรมการ
พ่อหลวงใจ๋มา ใจขันคำ กรรมการ
พ่อผล เครื่องเงิน กรรมการ
สล่าการก่อสร้างพระวิหารหลังแรกที่รื้อไปแล้ว
พ่อหลวงหนานต๋าคำ ถาคำมา หัวหน้าผู้ก่อสร้าง
พ่อหลวงจันทร์ตา ปิมปาอุด
พ่อหลวงดวงดี คำดา
พ่อหลวงอินตา เกษา
พ่อหลวงแอ่น ใจขันคำ
พ่อหลวงเป็ง ปัญญาสม
• ได้รับอนุญาตตั้งเป็นวัด เมื่อวันที่ 19 เดือน กันยายน พ.ศ. 2551
