• ชื่อวัด: วัดทาปลาดุก
• ประเภทวัด: วัดราษฎร์/พัทธสีมา
• นิกาย: มหานิกาย
• พระภิกษุ: 2 รูป
• สามเณร: 4 รูป
• ที่ตั้ง: เลขที่ 124 หมู่ 5 ทาปลาดุก ตำบลทาปลาดุก อำเภอแม่ทา จังหวัดลำพูน รหัสไปษณีย์ 51140
• โทร: 08-4948-8399

บ้านทาปลาดุก เป็นหมู่บ้านที่เป็นต้นกำเนิดของชื่อตำบลทาปลาดุก อำเภอแม่ทา จังหวัดลำพูน ราษฎรในหมู่บ้าน จะพูดภาษาสำเนียง “หลวย” หรือ “ลื้อ” ประมาณ ๙๗ % เพราะเป็นกลุ่มชนที่มีชาติกำเนิดอยู่ที่ “เมืองหลวย” “เมืองยอง” “แคว้นสิบสองปันนา” ในรัฐฉาน ประเทศเมียนมาร์ (พม่า) แล้วมีการอพยพถิ่นฐาน มาอยู่ที่บ้านหลวยและบ้านเวียงยอง ใกล้กับตัวเมืองของลำพูนในปัจจุบัน

        ครั้นเมื่อประมาณปี พ.ศ. ๒๒๒๔ แคว้นหริภุญชัยเป็นยุคที่เกิด ศึกสงครามกลางเมือง คือ มีเจ้าผู้ครองเขลางค์นคร (ลำปาง) ได้ยกทัพมาตีเมืองหริภุญชัย และสามารถยึดเมืองได้ สมัยนั้นพระยายีบา เป็นผู้ครองนครหริภุญชัย ราษฎรจึงได้อพยพหนีภัย ข้าศึกไปคนละทิศละทาง มีราษฎรกลุ่มหนึ่ง ประมาณ ๓ ครอบครัว มีนายแสน ทนันท์ชัย เป็นหัวหน้า ได้หนีออกมาทางทิศตะวันออกของเมืองหริภุญชัย ผ่านมาทางบ้านจำบอน บ้านจำขี้มด แล้วขึ้นมาตามลำห้วยแม่สาร เป็นเวลา ๒ คืน มาโผล่ที่ “ขุนห้วยชมภู”  (บ้านทาชมภู) ปัจจุบัน แล้วล่องมาตามลำห้วยในที่สุด ก็ได้ตั้งรกรากครั้งแรกที่ สบห้วยชมภู เพราะเห็นว่าเป็นทำเลที่ดี มีแม่น้ำใหญ่ไหลผ่าน อุดมสมบูรณ์นั้นก็คือ “ลำน้ำแม่ทา” ในปัจจุบันนี้นั้นเอง ต่อมา นายแสน ทนันท์ชัย ได้อพยพครอบครัวลงมาที่ทางใต้ห่างจากสบห้วยชมภู มาประมาณ ๓ ก.ม. ครั้นตั้งบ้านเป็นหลักเป็นแหล่งดีแล้ว ได้มีญาติพี่น้องที่ยังอยู่ที่บ้านหลวยได้ทราบข่าว จึงได้อพยพครอบครัวตามมาด้วยอีก ๒๔ ครอบครัว ปัจจุบัน จุดที่ตั้งหมู่บ้านในตอนนี้คือ “ทุ่งบ้านห่าง” ในปัจจุบัน ซึ่งยังมีหลักฐานการตั้งถิ่นฐานที่ ทุ่งบ้านห่าง เป็นซากปรักหักพังมีอยู่ให้เห็นอยู่ แล้วจึงมีการเคลื่อนย้ายครั้งสุดท้ายมาอยู่ที่ “บ้านทาปลาดุก” ในปัจจุบัน ตามที่ปรากฏให้เห็น สาเหตุของการเคลื่อนย้าย ผู้เฒ่าผู้แก่ได้เล่าให้ฟังว่ามีสาเหตุ ๒ ประการ

        ประการที่ ๑  ได้เริ่มเคลื่อนย้ายมาตั้งหมู่บ้านอยู่กับนายแสน ทนันท์ชัย พร้อมกับได้ก่อตั้งอาราม เป็นเวลา ๑๕ ปี มีโจรเงี้ยวมาปล้นบ้านนายคำ ลูกชายนายแสน และได้ถูกฆ่าตาย โดยโจร (ผู้ไปบุกเบิกที่นายังผมเส้นผมอยู่)

        ประการที่ ๒ เริ่มตั้งหมู่บ้านได้ ๒ ปี ได้เกิดมีไฟป่าเผาไหม้หมู่บ้านและอาราม จึงทำให้นายแสน ทนันท์ชัย ได้พาญาติพี่น้องย้ายมาจากทุ่งบ้านห่าง มาตั้งถิ่นฐานอยู่ที่บ้านทาปลาดุกในปัจจุบัน (เดิมเรียกสถานที่นี้กันว่า “บ้านป่าม่วง”)

        สาเหตุที่ตั้งชื่อว่า “บ้านทาปลาดุก” เพราะว่า เป็นสบห้วย ที่มีปลาดุกชุกชุม จุดที่ตั้งหมู่บ้านครั้งแรกนั้น อยู่ที่บริเวณหน้าวัดทาปลาดุกในปัจจุบัน แต่เดิมเรียกกันว่า “บ้านป่าม่วง” ได้เริ่มก่อตั้งขึ้นเมื่อปีเตาสัน (ปีวอก) ปีพุทธศักราช ๒๒๓๑ พอตั้งถิ่นฐานได้มั่นคงดีแล้วจึงได้สร้างอารามกันขึ้น

        เมื่อเดือน ๖ ออก ๘ ค่ำ วันเสาร์ ปีจอ ปีพุทธศักราช ๒๒๓๓ ได้ตั้งชื่อแรกว่า “วัดศรีชุม” ต่อมาได้เปลี่ยนเป็น “วัดทาปลาดุก” ตามชื่อของหมู่บ้าน ต่อมาได้นิมนต์

เจ้าอาวาสองค์ที่ ๑ “พระสุระ นันทภิกขุ” จากบ้านหลวย มาเป็นเจ้าอาวาสปกครองวัด ท่านได้จำพรรษาอยู่เป็นเวลา ๑๗ ปี ก็ได้มรณภาพ

เจ้าอาวาสองค์ที่ ๒ คือ    ครูบาปุระ  ท่านจำพรรษาอยู่ได้ ๘ ปีก็มรณภาพ

เจ้าอาวาสองค์ที่ ๓ คือ    ครูบากุณณะ

เจ้าอาวาสองค์ที่ ๔ คือ    ครูบาหนังแรด

        เจ้าอาวาสองค์ที่ ๕  คือ    ครูบาสุยะ (อหํ สุยะวรณฺโญ)  ท่านเป็นนักพัฒนา ผู้มีความเคร่งครัดในพระธรรมวินัย เป็นผู้ทรงความรู้ทั้งภาษาบาลีและพระธรรมวินัย เป็นพระนักเทศน์มหาชาติที่มีชื่อเสียง และเป็นที่โปรดปรานของเจ้าจักรคำคณาธร เจ้าจักรคำคณาธรมักจะนิมนต์ท่านให้ไปเทศน์มหาชาติโปรดญาติโยมที่ในเมืองลำพูนเสมอ ครั้งหนึ่งเจ้าจักรคำคณาธรได้ถวายพระสิงห์หนึ่ง ติดกัณฑ์เทศน์ให้ท่านครูบาสุยะ อันเป็นศาสนสมบัติที่ล้ำค่าของวัดทาปลาดุก และ ชาวบ้านทาปลาดุก ได้ช่วยกันห่วงแหนและดูแลรักษาเป็นอย่างดียิ่งในปัจจุบัน ท่านยังได้สร้างวิหารใหญ่โดยใช้เสาใหญ่ไม้สักทอง ลงรักปิดทอง อาสนะสงฆ์ ธรรมมาสติดแก้วงามเลิศ ท่านยังได้สร้างพระพุทธรูปแกะสลักจากไม้สักทอง โดยมีเจ้าภาพ คือ พ่อน้อยอ้าย แม่หลวงอุสา ได้สร้างไว้เพื่อเป็นพระประธานในวิหารวัดทาปลาดุก  ปัจจุบันได้เก็บไว้ในพิพิธภัณฑ์วัดทาปลาดุกเพื่อให้ลูกหลานรุ่นหลังได้ช่วยกันดูแลรักษา และ ศึกษาต่อไป 

เริ่มก่อสร้างวัดเมื่อ พ.ศ. ๒๒๓๓   ถึงปัจจุบัน พ.ศ. ๒๕๕๖ รวมเป็นเวลา ๓๒๓ ปี

บ้านทาปลาดุก เป็นหมู่บ้านที่เป็นต้นกำเนิดของชื่อตำบลทาปลาดุก อำเภอแม่ทา จังหวัดลำพูน ราษฎรในหมู่บ้าน จะพูดภาษาสำเนียง “หลวย” หรือ “ลื้อ” ประมาณ ๙๗ % เพราะเป็นกลุ่มชนที่มีชาติกำเนิดอยู่ที่ “เมืองหลวย” “เมืองยอง” “แคว้นสิบสองปันนา” ในรัฐฉาน ประเทศเมียนมาร์ (พม่า) แล้วมีการอพยพถิ่นฐาน มาอยู่ที่บ้านหลวยและบ้านเวียงยอง ใกล้กับตัวเมืองของลำพูนในปัจจุบัน

        ครั้นเมื่อประมาณปี พ.ศ. ๒๒๒๔ แคว้นหริภุญชัยเป็นยุคที่เกิด ศึกสงครามกลางเมือง คือ มีเจ้าผู้ครองเขลางค์นคร (ลำปาง) ได้ยกทัพมาตีเมืองหริภุญชัย และสามารถยึดเมืองได้ สมัยนั้นพระยายีบา เป็นผู้ครองนครหริภุญชัย ราษฎรจึงได้อพยพหนีภัย ข้าศึกไปคนละทิศละทาง มีราษฎรกลุ่มหนึ่ง ประมาณ ๓ ครอบครัว มีนายแสน ทนันท์ชัย เป็นหัวหน้า ได้หนีออกมาทางทิศตะวันออกของเมืองหริภุญชัย ผ่านมาทางบ้านจำบอน บ้านจำขี้มด แล้วขึ้นมาตามลำห้วยแม่สาร เป็นเวลา ๒ คืน มาโผล่ที่ “ขุนห้วยชมภู”  (บ้านทาชมภู) ปัจจุบัน แล้วล่องมาตามลำห้วยในที่สุด ก็ได้ตั้งรกรากครั้งแรกที่ สบห้วยชมภู เพราะเห็นว่าเป็นทำเลที่ดี มีแม่น้ำใหญ่ไหลผ่าน อุดมสมบูรณ์นั้นก็คือ “ลำน้ำแม่ทา” ในปัจจุบันนี้นั้นเอง ต่อมา นายแสน ทนันท์ชัย ได้อพยพครอบครัวลงมาที่ทางใต้ห่างจากสบห้วยชมภู มาประมาณ ๓ ก.ม. ครั้นตั้งบ้านเป็นหลักเป็นแหล่งดีแล้ว ได้มีญาติพี่น้องที่ยังอยู่ที่บ้านหลวยได้ทราบข่าว จึงได้อพยพครอบครัวตามมาด้วยอีก ๒๔ ครอบครัว ปัจจุบัน จุดที่ตั้งหมู่บ้านในตอนนี้คือ “ทุ่งบ้านห่าง” ในปัจจุบัน ซึ่งยังมีหลักฐานการตั้งถิ่นฐานที่ ทุ่งบ้านห่าง เป็นซากปรักหักพังมีอยู่ให้เห็นอยู่ แล้วจึงมีการเคลื่อนย้ายครั้งสุดท้ายมาอยู่ที่ “บ้านทาปลาดุก” ในปัจจุบัน ตามที่ปรากฏให้เห็น สาเหตุของการเคลื่อนย้าย ผู้เฒ่าผู้แก่ได้เล่าให้ฟังว่ามีสาเหตุ ๒ ประการ

        ประการที่ ๑  ได้เริ่มเคลื่อนย้ายมาตั้งหมู่บ้านอยู่กับนายแสน ทนันท์ชัย พร้อมกับได้ก่อตั้งอาราม เป็นเวลา ๑๕ ปี มีโจรเงี้ยวมาปล้นบ้านนายคำ ลูกชายนายแสน และได้ถูกฆ่าตาย โดยโจร (ผู้ไปบุกเบิกที่นายังผมเส้นผมอยู่)

        ประการที่ ๒ เริ่มตั้งหมู่บ้านได้ ๒ ปี ได้เกิดมีไฟป่าเผาไหม้หมู่บ้านและอาราม จึงทำให้นายแสน ทนันท์ชัย ได้พาญาติพี่น้องย้ายมาจากทุ่งบ้านห่าง มาตั้งถิ่นฐานอยู่ที่บ้านทาปลาดุกในปัจจุบัน (เดิมเรียกสถานที่นี้กันว่า “บ้านป่าม่วง”)

        สาเหตุที่ตั้งชื่อว่า “บ้านทาปลาดุก” เพราะว่า เป็นสบห้วย ที่มีปลาดุกชุกชุม จุดที่ตั้งหมู่บ้านครั้งแรกนั้น อยู่ที่บริเวณหน้าวัดทาปลาดุกในปัจจุบัน แต่เดิมเรียกกันว่า “บ้านป่าม่วง” ได้เริ่มก่อตั้งขึ้นเมื่อปีเตาสัน (ปีวอก) ปีพุทธศักราช ๒๒๓๑ พอตั้งถิ่นฐานได้มั่นคงดีแล้วจึงได้สร้างอารามกันขึ้น

        เมื่อเดือน ๖ ออก ๘ ค่ำ วันเสาร์ ปีจอ ปีพุทธศักราช ๒๒๓๓ ได้ตั้งชื่อแรกว่า “วัดศรีชุม” ต่อมาได้เปลี่ยนเป็น “วัดทาปลาดุก” ตามชื่อของหมู่บ้าน ต่อมาได้นิมนต์

เจ้าอาวาสองค์ที่ ๑ “พระสุระ นันทภิกขุ” จากบ้านหลวย มาเป็นเจ้าอาวาสปกครองวัด ท่านได้จำพรรษาอยู่เป็นเวลา ๑๗ ปี ก็ได้มรณภาพ

เจ้าอาวาสองค์ที่ ๒ คือ    ครูบาปุระ  ท่านจำพรรษาอยู่ได้ ๘ ปีก็มรณภาพ

เจ้าอาวาสองค์ที่ ๓ คือ    ครูบากุณณะ

เจ้าอาวาสองค์ที่ ๔ คือ    ครูบาหนังแรด

        เจ้าอาวาสองค์ที่ ๕  คือ    ครูบาสุยะ (อหํ สุยะวรณฺโญ)  ท่านเป็นนักพัฒนา ผู้มีความเคร่งครัดในพระธรรมวินัย เป็นผู้ทรงความรู้ทั้งภาษาบาลีและพระธรรมวินัย เป็นพระนักเทศน์มหาชาติที่มีชื่อเสียง และเป็นที่โปรดปรานของเจ้าจักรคำคณาธร เจ้าจักรคำคณาธรมักจะนิมนต์ท่านให้ไปเทศน์มหาชาติโปรดญาติโยมที่ในเมืองลำพูนเสมอ ครั้งหนึ่งเจ้าจักรคำคณาธรได้ถวายพระสิงห์หนึ่ง ติดกัณฑ์เทศน์ให้ท่านครูบาสุยะ อันเป็นศาสนสมบัติที่ล้ำค่าของวัดทาปลาดุก และ ชาวบ้านทาปลาดุก ได้ช่วยกันห่วงแหนและดูแลรักษาเป็นอย่างดียิ่งในปัจจุบัน ท่านยังได้สร้างวิหารใหญ่โดยใช้เสาใหญ่ไม้สักทอง ลงรักปิดทอง อาสนะสงฆ์ ธรรมมาสติดแก้วงามเลิศ ท่านยังได้สร้างพระพุทธรูปแกะสลักจากไม้สักทอง โดยมีเจ้าภาพ คือ พ่อน้อยอ้าย แม่หลวงอุสา ได้สร้างไว้เพื่อเป็นพระประธานในวิหารวัดทาปลาดุก  ปัจจุบันได้เก็บไว้ในพิพิธภัณฑ์วัดทาปลาดุกเพื่อให้ลูกหลานรุ่นหลังได้ช่วยกันดูแลรักษา และ ศึกษาต่อไป 

เริ่มก่อสร้างวัดเมื่อ พ.ศ. ๒๒๓๓   ถึงปัจจุบัน พ.ศ. ๒๕๕๖ รวมเป็นเวลา ๓๒๓ ปี

บ้านทาปลาดุก เป็นหมู่บ้านที่เป็นต้นกำเนิดของชื่อตำบลทาปลาดุก อำเภอแม่ทา จังหวัดลำพูน ราษฎรในหมู่บ้าน จะพูดภาษาสำเนียง “หลวย” หรือ “ลื้อ” ประมาณ ๙๗ % เพราะเป็นกลุ่มชนที่มีชาติกำเนิดอยู่ที่ “เมืองหลวย” “เมืองยอง” “แคว้นสิบสองปันนา” ในรัฐฉาน ประเทศเมียนมาร์ (พม่า) แล้วมีการอพยพถิ่นฐาน มาอยู่ที่บ้านหลวยและบ้านเวียงยอง ใกล้กับตัวเมืองของลำพูนในปัจจุบัน

        ครั้นเมื่อประมาณปี พ.ศ. ๒๒๒๔ แคว้นหริภุญชัยเป็นยุคที่เกิด ศึกสงครามกลางเมือง คือ มีเจ้าผู้ครองเขลางค์นคร (ลำปาง) ได้ยกทัพมาตีเมืองหริภุญชัย และสามารถยึดเมืองได้ สมัยนั้นพระยายีบา เป็นผู้ครองนครหริภุญชัย ราษฎรจึงได้อพยพหนีภัย ข้าศึกไปคนละทิศละทาง มีราษฎรกลุ่มหนึ่ง ประมาณ ๓ ครอบครัว มีนายแสน ทนันท์ชัย เป็นหัวหน้า ได้หนีออกมาทางทิศตะวันออกของเมืองหริภุญชัย ผ่านมาทางบ้านจำบอน บ้านจำขี้มด แล้วขึ้นมาตามลำห้วยแม่สาร เป็นเวลา ๒ คืน มาโผล่ที่ “ขุนห้วยชมภู”  (บ้านทาชมภู) ปัจจุบัน แล้วล่องมาตามลำห้วยในที่สุด ก็ได้ตั้งรกรากครั้งแรกที่ สบห้วยชมภู เพราะเห็นว่าเป็นทำเลที่ดี มีแม่น้ำใหญ่ไหลผ่าน อุดมสมบูรณ์นั้นก็คือ “ลำน้ำแม่ทา” ในปัจจุบันนี้นั้นเอง ต่อมา นายแสน ทนันท์ชัย ได้อพยพครอบครัวลงมาที่ทางใต้ห่างจากสบห้วยชมภู มาประมาณ ๓ ก.ม. ครั้นตั้งบ้านเป็นหลักเป็นแหล่งดีแล้ว ได้มีญาติพี่น้องที่ยังอยู่ที่บ้านหลวยได้ทราบข่าว จึงได้อพยพครอบครัวตามมาด้วยอีก ๒๔ ครอบครัว ปัจจุบัน จุดที่ตั้งหมู่บ้านในตอนนี้คือ “ทุ่งบ้านห่าง” ในปัจจุบัน ซึ่งยังมีหลักฐานการตั้งถิ่นฐานที่ ทุ่งบ้านห่าง เป็นซากปรักหักพังมีอยู่ให้เห็นอยู่ แล้วจึงมีการเคลื่อนย้ายครั้งสุดท้ายมาอยู่ที่ “บ้านทาปลาดุก” ในปัจจุบัน ตามที่ปรากฏให้เห็น สาเหตุของการเคลื่อนย้าย ผู้เฒ่าผู้แก่ได้เล่าให้ฟังว่ามีสาเหตุ ๒ ประการ

        ประการที่ ๑  ได้เริ่มเคลื่อนย้ายมาตั้งหมู่บ้านอยู่กับนายแสน ทนันท์ชัย พร้อมกับได้ก่อตั้งอาราม เป็นเวลา ๑๕ ปี มีโจรเงี้ยวมาปล้นบ้านนายคำ ลูกชายนายแสน และได้ถูกฆ่าตาย โดยโจร (ผู้ไปบุกเบิกที่นายังผมเส้นผมอยู่)

        ประการที่ ๒ เริ่มตั้งหมู่บ้านได้ ๒ ปี ได้เกิดมีไฟป่าเผาไหม้หมู่บ้านและอาราม จึงทำให้นายแสน ทนันท์ชัย ได้พาญาติพี่น้องย้ายมาจากทุ่งบ้านห่าง มาตั้งถิ่นฐานอยู่ที่บ้านทาปลาดุกในปัจจุบัน (เดิมเรียกสถานที่นี้กันว่า “บ้านป่าม่วง”)

        สาเหตุที่ตั้งชื่อว่า “บ้านทาปลาดุก” เพราะว่า เป็นสบห้วย ที่มีปลาดุกชุกชุม จุดที่ตั้งหมู่บ้านครั้งแรกนั้น อยู่ที่บริเวณหน้าวัดทาปลาดุกในปัจจุบัน แต่เดิมเรียกกันว่า “บ้านป่าม่วง” ได้เริ่มก่อตั้งขึ้นเมื่อปีเตาสัน (ปีวอก) ปีพุทธศักราช ๒๒๓๑ พอตั้งถิ่นฐานได้มั่นคงดีแล้วจึงได้สร้างอารามกันขึ้น

        เมื่อเดือน ๖ ออก ๘ ค่ำ วันเสาร์ ปีจอ ปีพุทธศักราช ๒๒๓๓ ได้ตั้งชื่อแรกว่า “วัดศรีชุม” ต่อมาได้เปลี่ยนเป็น “วัดทาปลาดุก” ตามชื่อของหมู่บ้าน ต่อมาได้นิมนต์

เจ้าอาวาสองค์ที่ ๑ “พระสุระ นันทภิกขุ” จากบ้านหลวย มาเป็นเจ้าอาวาสปกครองวัด ท่านได้จำพรรษาอยู่เป็นเวลา ๑๗ ปี ก็ได้มรณภาพ

เจ้าอาวาสองค์ที่ ๒ คือ    ครูบาปุระ  ท่านจำพรรษาอยู่ได้ ๘ ปีก็มรณภาพ

เจ้าอาวาสองค์ที่ ๓ คือ    ครูบากุณณะ

เจ้าอาวาสองค์ที่ ๔ คือ    ครูบาหนังแรด

        เจ้าอาวาสองค์ที่ ๕  คือ    ครูบาสุยะ (อหํ สุยะวรณฺโญ)  ท่านเป็นนักพัฒนา ผู้มีความเคร่งครัดในพระธรรมวินัย เป็นผู้ทรงความรู้ทั้งภาษาบาลีและพระธรรมวินัย เป็นพระนักเทศน์มหาชาติที่มีชื่อเสียง และเป็นที่โปรดปรานของเจ้าจักรคำคณาธร เจ้าจักรคำคณาธรมักจะนิมนต์ท่านให้ไปเทศน์มหาชาติโปรดญาติโยมที่ในเมืองลำพูนเสมอ ครั้งหนึ่งเจ้าจักรคำคณาธรได้ถวายพระสิงห์หนึ่ง ติดกัณฑ์เทศน์ให้ท่านครูบาสุยะ อันเป็นศาสนสมบัติที่ล้ำค่าของวัดทาปลาดุก และ ชาวบ้านทาปลาดุก ได้ช่วยกันห่วงแหนและดูแลรักษาเป็นอย่างดียิ่งในปัจจุบัน ท่านยังได้สร้างวิหารใหญ่โดยใช้เสาใหญ่ไม้สักทอง ลงรักปิดทอง อาสนะสงฆ์ ธรรมมาสติดแก้วงามเลิศ ท่านยังได้สร้างพระพุทธรูปแกะสลักจากไม้สักทอง โดยมีเจ้าภาพ คือ พ่อน้อยอ้าย แม่หลวงอุสา ได้สร้างไว้เพื่อเป็นพระประธานในวิหารวัดทาปลาดุก  ปัจจุบันได้เก็บไว้ในพิพิธภัณฑ์วัดทาปลาดุกเพื่อให้ลูกหลานรุ่นหลังได้ช่วยกันดูแลรักษา และ ศึกษาต่อไป 

เริ่มก่อสร้างวัดเมื่อ พ.ศ. ๒๒๓๓   ถึงปัจจุบัน พ.ศ. ๒๕๕๖ รวมเป็นเวลา ๓๒๓ ปี

บ้านทาปลาดุก เป็นหมู่บ้านที่เป็นต้นกำเนิดของชื่อตำบลทาปลาดุก อำเภอแม่ทา จังหวัดลำพูน ราษฎรในหมู่บ้าน จะพูดภาษาสำเนียง “หลวย” หรือ “ลื้อ” ประมาณ ๙๗ % เพราะเป็นกลุ่มชนที่มีชาติกำเนิดอยู่ที่ “เมืองหลวย” “เมืองยอง” “แคว้นสิบสองปันนา” ในรัฐฉาน ประเทศเมียนมาร์ (พม่า) แล้วมีการอพยพถิ่นฐาน มาอยู่ที่บ้านหลวยและบ้านเวียงยอง ใกล้กับตัวเมืองของลำพูนในปัจจุบัน

        ครั้นเมื่อประมาณปี พ.ศ. ๒๒๒๔ แคว้นหริภุญชัยเป็นยุคที่เกิด ศึกสงครามกลางเมือง คือ มีเจ้าผู้ครองเขลางค์นคร (ลำปาง) ได้ยกทัพมาตีเมืองหริภุญชัย และสามารถยึดเมืองได้ สมัยนั้นพระยายีบา เป็นผู้ครองนครหริภุญชัย ราษฎรจึงได้อพยพหนีภัย ข้าศึกไปคนละทิศละทาง มีราษฎรกลุ่มหนึ่ง ประมาณ ๓ ครอบครัว มีนายแสน ทนันท์ชัย เป็นหัวหน้า ได้หนีออกมาทางทิศตะวันออกของเมืองหริภุญชัย ผ่านมาทางบ้านจำบอน บ้านจำขี้มด แล้วขึ้นมาตามลำห้วยแม่สาร เป็นเวลา ๒ คืน มาโผล่ที่ “ขุนห้วยชมภู”  (บ้านทาชมภู) ปัจจุบัน แล้วล่องมาตามลำห้วยในที่สุด ก็ได้ตั้งรกรากครั้งแรกที่ สบห้วยชมภู เพราะเห็นว่าเป็นทำเลที่ดี มีแม่น้ำใหญ่ไหลผ่าน อุดมสมบูรณ์นั้นก็คือ “ลำน้ำแม่ทา” ในปัจจุบันนี้นั้นเอง ต่อมา นายแสน ทนันท์ชัย ได้อพยพครอบครัวลงมาที่ทางใต้ห่างจากสบห้วยชมภู มาประมาณ ๓ ก.ม. ครั้นตั้งบ้านเป็นหลักเป็นแหล่งดีแล้ว ได้มีญาติพี่น้องที่ยังอยู่ที่บ้านหลวยได้ทราบข่าว จึงได้อพยพครอบครัวตามมาด้วยอีก ๒๔ ครอบครัว ปัจจุบัน จุดที่ตั้งหมู่บ้านในตอนนี้คือ “ทุ่งบ้านห่าง” ในปัจจุบัน ซึ่งยังมีหลักฐานการตั้งถิ่นฐานที่ ทุ่งบ้านห่าง เป็นซากปรักหักพังมีอยู่ให้เห็นอยู่ แล้วจึงมีการเคลื่อนย้ายครั้งสุดท้ายมาอยู่ที่ “บ้านทาปลาดุก” ในปัจจุบัน ตามที่ปรากฏให้เห็น สาเหตุของการเคลื่อนย้าย ผู้เฒ่าผู้แก่ได้เล่าให้ฟังว่ามีสาเหตุ ๒ ประการ

        ประการที่ ๑  ได้เริ่มเคลื่อนย้ายมาตั้งหมู่บ้านอยู่กับนายแสน ทนันท์ชัย พร้อมกับได้ก่อตั้งอาราม เป็นเวลา ๑๕ ปี มีโจรเงี้ยวมาปล้นบ้านนายคำ ลูกชายนายแสน และได้ถูกฆ่าตาย โดยโจร (ผู้ไปบุกเบิกที่นายังผมเส้นผมอยู่)

        ประการที่ ๒ เริ่มตั้งหมู่บ้านได้ ๒ ปี ได้เกิดมีไฟป่าเผาไหม้หมู่บ้านและอาราม จึงทำให้นายแสน ทนันท์ชัย ได้พาญาติพี่น้องย้ายมาจากทุ่งบ้านห่าง มาตั้งถิ่นฐานอยู่ที่บ้านทาปลาดุกในปัจจุบัน (เดิมเรียกสถานที่นี้กันว่า “บ้านป่าม่วง”)

        สาเหตุที่ตั้งชื่อว่า “บ้านทาปลาดุก” เพราะว่า เป็นสบห้วย ที่มีปลาดุกชุกชุม จุดที่ตั้งหมู่บ้านครั้งแรกนั้น อยู่ที่บริเวณหน้าวัดทาปลาดุกในปัจจุบัน แต่เดิมเรียกกันว่า “บ้านป่าม่วง” ได้เริ่มก่อตั้งขึ้นเมื่อปีเตาสัน (ปีวอก) ปีพุทธศักราช ๒๒๓๑ พอตั้งถิ่นฐานได้มั่นคงดีแล้วจึงได้สร้างอารามกันขึ้น

        เมื่อเดือน ๖ ออก ๘ ค่ำ วันเสาร์ ปีจอ ปีพุทธศักราช ๒๒๓๓ ได้ตั้งชื่อแรกว่า “วัดศรีชุม” ต่อมาได้เปลี่ยนเป็น “วัดทาปลาดุก” ตามชื่อของหมู่บ้าน ต่อมาได้นิมนต์

เจ้าอาวาสองค์ที่ ๑ “พระสุระ นันทภิกขุ” จากบ้านหลวย มาเป็นเจ้าอาวาสปกครองวัด ท่านได้จำพรรษาอยู่เป็นเวลา ๑๗ ปี ก็ได้มรณภาพ

เจ้าอาวาสองค์ที่ ๒ คือ    ครูบาปุระ  ท่านจำพรรษาอยู่ได้ ๘ ปีก็มรณภาพ

เจ้าอาวาสองค์ที่ ๓ คือ    ครูบากุณณะ

เจ้าอาวาสองค์ที่ ๔ คือ    ครูบาหนังแรด

        เจ้าอาวาสองค์ที่ ๕  คือ    ครูบาสุยะ (อหํ สุยะวรณฺโญ)  ท่านเป็นนักพัฒนา ผู้มีความเคร่งครัดในพระธรรมวินัย เป็นผู้ทรงความรู้ทั้งภาษาบาลีและพระธรรมวินัย เป็นพระนักเทศน์มหาชาติที่มีชื่อเสียง และเป็นที่โปรดปรานของเจ้าจักรคำคณาธร เจ้าจักรคำคณาธรมักจะนิมนต์ท่านให้ไปเทศน์มหาชาติโปรดญาติโยมที่ในเมืองลำพูนเสมอ ครั้งหนึ่งเจ้าจักรคำคณาธรได้ถวายพระสิงห์หนึ่ง ติดกัณฑ์เทศน์ให้ท่านครูบาสุยะ อันเป็นศาสนสมบัติที่ล้ำค่าของวัดทาปลาดุก และ ชาวบ้านทาปลาดุก ได้ช่วยกันห่วงแหนและดูแลรักษาเป็นอย่างดียิ่งในปัจจุบัน ท่านยังได้สร้างวิหารใหญ่โดยใช้เสาใหญ่ไม้สักทอง ลงรักปิดทอง อาสนะสงฆ์ ธรรมมาสติดแก้วงามเลิศ ท่านยังได้สร้างพระพุทธรูปแกะสลักจากไม้สักทอง โดยมีเจ้าภาพ คือ พ่อน้อยอ้าย แม่หลวงอุสา ได้สร้างไว้เพื่อเป็นพระประธานในวิหารวัดทาปลาดุก  ปัจจุบันได้เก็บไว้ในพิพิธภัณฑ์วัดทาปลาดุกเพื่อให้ลูกหลานรุ่นหลังได้ช่วยกันดูแลรักษา และ ศึกษาต่อไป 

เริ่มก่อสร้างวัดเมื่อ พ.ศ. ๒๒๓๓   ถึงปัจจุบัน พ.ศ. ๒๕๕๖ รวมเป็นเวลา ๓๒๓ ปี

บ้านทาปลาดุก เป็นหมู่บ้านที่เป็นต้นกำเนิดของชื่อตำบลทาปลาดุก อำเภอแม่ทา จังหวัดลำพูน ราษฎรในหมู่บ้าน จะพูดภาษาสำเนียง “หลวย” หรือ “ลื้อ” ประมาณ ๙๗ % เพราะเป็นกลุ่มชนที่มีชาติกำเนิดอยู่ที่ “เมืองหลวย” “เมืองยอง” “แคว้นสิบสองปันนา” ในรัฐฉาน ประเทศเมียนมาร์ (พม่า) แล้วมีการอพยพถิ่นฐาน มาอยู่ที่บ้านหลวยและบ้านเวียงยอง ใกล้กับตัวเมืองของลำพูนในปัจจุบัน

        ครั้นเมื่อประมาณปี พ.ศ. ๒๒๒๔ แคว้นหริภุญชัยเป็นยุคที่เกิด ศึกสงครามกลางเมือง คือ มีเจ้าผู้ครองเขลางค์นคร (ลำปาง) ได้ยกทัพมาตีเมืองหริภุญชัย และสามารถยึดเมืองได้ สมัยนั้นพระยายีบา เป็นผู้ครองนครหริภุญชัย ราษฎรจึงได้อพยพหนีภัย ข้าศึกไปคนละทิศละทาง มีราษฎรกลุ่มหนึ่ง ประมาณ ๓ ครอบครัว มีนายแสน ทนันท์ชัย เป็นหัวหน้า ได้หนีออกมาทางทิศตะวันออกของเมืองหริภุญชัย ผ่านมาทางบ้านจำบอน บ้านจำขี้มด แล้วขึ้นมาตามลำห้วยแม่สาร เป็นเวลา ๒ คืน มาโผล่ที่ “ขุนห้วยชมภู”  (บ้านทาชมภู) ปัจจุบัน แล้วล่องมาตามลำห้วยในที่สุด ก็ได้ตั้งรกรากครั้งแรกที่ สบห้วยชมภู เพราะเห็นว่าเป็นทำเลที่ดี มีแม่น้ำใหญ่ไหลผ่าน อุดมสมบูรณ์นั้นก็คือ “ลำน้ำแม่ทา” ในปัจจุบันนี้นั้นเอง ต่อมา นายแสน ทนันท์ชัย ได้อพยพครอบครัวลงมาที่ทางใต้ห่างจากสบห้วยชมภู มาประมาณ ๓ ก.ม. ครั้นตั้งบ้านเป็นหลักเป็นแหล่งดีแล้ว ได้มีญาติพี่น้องที่ยังอยู่ที่บ้านหลวยได้ทราบข่าว จึงได้อพยพครอบครัวตามมาด้วยอีก ๒๔ ครอบครัว ปัจจุบัน จุดที่ตั้งหมู่บ้านในตอนนี้คือ “ทุ่งบ้านห่าง” ในปัจจุบัน ซึ่งยังมีหลักฐานการตั้งถิ่นฐานที่ ทุ่งบ้านห่าง เป็นซากปรักหักพังมีอยู่ให้เห็นอยู่ แล้วจึงมีการเคลื่อนย้ายครั้งสุดท้ายมาอยู่ที่ “บ้านทาปลาดุก” ในปัจจุบัน ตามที่ปรากฏให้เห็น สาเหตุของการเคลื่อนย้าย ผู้เฒ่าผู้แก่ได้เล่าให้ฟังว่ามีสาเหตุ ๒ ประการ

        ประการที่ ๑  ได้เริ่มเคลื่อนย้ายมาตั้งหมู่บ้านอยู่กับนายแสน ทนันท์ชัย พร้อมกับได้ก่อตั้งอาราม เป็นเวลา ๑๕ ปี มีโจรเงี้ยวมาปล้นบ้านนายคำ ลูกชายนายแสน และได้ถูกฆ่าตาย โดยโจร (ผู้ไปบุกเบิกที่นายังผมเส้นผมอยู่)

        ประการที่ ๒ เริ่มตั้งหมู่บ้านได้ ๒ ปี ได้เกิดมีไฟป่าเผาไหม้หมู่บ้านและอาราม จึงทำให้นายแสน ทนันท์ชัย ได้พาญาติพี่น้องย้ายมาจากทุ่งบ้านห่าง มาตั้งถิ่นฐานอยู่ที่บ้านทาปลาดุกในปัจจุบัน (เดิมเรียกสถานที่นี้กันว่า “บ้านป่าม่วง”)

        สาเหตุที่ตั้งชื่อว่า “บ้านทาปลาดุก” เพราะว่า เป็นสบห้วย ที่มีปลาดุกชุกชุม จุดที่ตั้งหมู่บ้านครั้งแรกนั้น อยู่ที่บริเวณหน้าวัดทาปลาดุกในปัจจุบัน แต่เดิมเรียกกันว่า “บ้านป่าม่วง” ได้เริ่มก่อตั้งขึ้นเมื่อปีเตาสัน (ปีวอก) ปีพุทธศักราช ๒๒๓๑ พอตั้งถิ่นฐานได้มั่นคงดีแล้วจึงได้สร้างอารามกันขึ้น

        เมื่อเดือน ๖ ออก ๘ ค่ำ วันเสาร์ ปีจอ ปีพุทธศักราช ๒๒๓๓ ได้ตั้งชื่อแรกว่า “วัดศรีชุม” ต่อมาได้เปลี่ยนเป็น “วัดทาปลาดุก” ตามชื่อของหมู่บ้าน ต่อมาได้นิมนต์

เจ้าอาวาสองค์ที่ ๑ “พระสุระ นันทภิกขุ” จากบ้านหลวย มาเป็นเจ้าอาวาสปกครองวัด ท่านได้จำพรรษาอยู่เป็นเวลา ๑๗ ปี ก็ได้มรณภาพ

เจ้าอาวาสองค์ที่ ๒ คือ    ครูบาปุระ  ท่านจำพรรษาอยู่ได้ ๘ ปีก็มรณภาพ

เจ้าอาวาสองค์ที่ ๓ คือ    ครูบากุณณะ

เจ้าอาวาสองค์ที่ ๔ คือ    ครูบาหนังแรด

        เจ้าอาวาสองค์ที่ ๕  คือ    ครูบาสุยะ (อหํ สุยะวรณฺโญ)  ท่านเป็นนักพัฒนา ผู้มีความเคร่งครัดในพระธรรมวินัย เป็นผู้ทรงความรู้ทั้งภาษาบาลีและพระธรรมวินัย เป็นพระนักเทศน์มหาชาติที่มีชื่อเสียง และเป็นที่โปรดปรานของเจ้าจักรคำคณาธร เจ้าจักรคำคณาธรมักจะนิมนต์ท่านให้ไปเทศน์มหาชาติโปรดญาติโยมที่ในเมืองลำพูนเสมอ ครั้งหนึ่งเจ้าจักรคำคณาธรได้ถวายพระสิงห์หนึ่ง ติดกัณฑ์เทศน์ให้ท่านครูบาสุยะ อันเป็นศาสนสมบัติที่ล้ำค่าของวัดทาปลาดุก และ ชาวบ้านทาปลาดุก ได้ช่วยกันห่วงแหนและดูแลรักษาเป็นอย่างดียิ่งในปัจจุบัน ท่านยังได้สร้างวิหารใหญ่โดยใช้เสาใหญ่ไม้สักทอง ลงรักปิดทอง อาสนะสงฆ์ ธรรมมาสติดแก้วงามเลิศ ท่านยังได้สร้างพระพุทธรูปแกะสลักจากไม้สักทอง โดยมีเจ้าภาพ คือ พ่อน้อยอ้าย แม่หลวงอุสา ได้สร้างไว้เพื่อเป็นพระประธานในวิหารวัดทาปลาดุก  ปัจจุบันได้เก็บไว้ในพิพิธภัณฑ์วัดทาปลาดุกเพื่อให้ลูกหลานรุ่นหลังได้ช่วยกันดูแลรักษา และ ศึกษาต่อไป 

เริ่มก่อสร้างวัดเมื่อ พ.ศ. ๒๒๓๓   ถึงปัจจุบัน พ.ศ. ๒๕๕๖ รวมเป็นเวลา ๓๒๓ ปี

บ้านทาปลาดุก เป็นหมู่บ้านที่เป็นต้นกำเนิดของชื่อตำบลทาปลาดุก อำเภอแม่ทา จังหวัดลำพูน ราษฎรในหมู่บ้าน จะพูดภาษาสำเนียง “หลวย” หรือ “ลื้อ” ประมาณ ๙๗ % เพราะเป็นกลุ่มชนที่มีชาติกำเนิดอยู่ที่ “เมืองหลวย” “เมืองยอง” “แคว้นสิบสองปันนา” ในรัฐฉาน ประเทศเมียนมาร์ (พม่า) แล้วมีการอพยพถิ่นฐาน มาอยู่ที่บ้านหลวยและบ้านเวียงยอง ใกล้กับตัวเมืองของลำพูนในปัจจุบัน

        ครั้นเมื่อประมาณปี พ.ศ. ๒๒๒๔ แคว้นหริภุญชัยเป็นยุคที่เกิด ศึกสงครามกลางเมือง คือ มีเจ้าผู้ครองเขลางค์นคร (ลำปาง) ได้ยกทัพมาตีเมืองหริภุญชัย และสามารถยึดเมืองได้ สมัยนั้นพระยายีบา เป็นผู้ครองนครหริภุญชัย ราษฎรจึงได้อพยพหนีภัย ข้าศึกไปคนละทิศละทาง มีราษฎรกลุ่มหนึ่ง ประมาณ ๓ ครอบครัว มีนายแสน ทนันท์ชัย เป็นหัวหน้า ได้หนีออกมาทางทิศตะวันออกของเมืองหริภุญชัย ผ่านมาทางบ้านจำบอน บ้านจำขี้มด แล้วขึ้นมาตามลำห้วยแม่สาร เป็นเวลา ๒ คืน มาโผล่ที่ “ขุนห้วยชมภู”  (บ้านทาชมภู) ปัจจุบัน แล้วล่องมาตามลำห้วยในที่สุด ก็ได้ตั้งรกรากครั้งแรกที่ สบห้วยชมภู เพราะเห็นว่าเป็นทำเลที่ดี มีแม่น้ำใหญ่ไหลผ่าน อุดมสมบูรณ์นั้นก็คือ “ลำน้ำแม่ทา” ในปัจจุบันนี้นั้นเอง ต่อมา นายแสน ทนันท์ชัย ได้อพยพครอบครัวลงมาที่ทางใต้ห่างจากสบห้วยชมภู มาประมาณ ๓ ก.ม. ครั้นตั้งบ้านเป็นหลักเป็นแหล่งดีแล้ว ได้มีญาติพี่น้องที่ยังอยู่ที่บ้านหลวยได้ทราบข่าว จึงได้อพยพครอบครัวตามมาด้วยอีก ๒๔ ครอบครัว ปัจจุบัน จุดที่ตั้งหมู่บ้านในตอนนี้คือ “ทุ่งบ้านห่าง” ในปัจจุบัน ซึ่งยังมีหลักฐานการตั้งถิ่นฐานที่ ทุ่งบ้านห่าง เป็นซากปรักหักพังมีอยู่ให้เห็นอยู่ แล้วจึงมีการเคลื่อนย้ายครั้งสุดท้ายมาอยู่ที่ “บ้านทาปลาดุก” ในปัจจุบัน ตามที่ปรากฏให้เห็น สาเหตุของการเคลื่อนย้าย ผู้เฒ่าผู้แก่ได้เล่าให้ฟังว่ามีสาเหตุ ๒ ประการ

        ประการที่ ๑  ได้เริ่มเคลื่อนย้ายมาตั้งหมู่บ้านอยู่กับนายแสน ทนันท์ชัย พร้อมกับได้ก่อตั้งอาราม เป็นเวลา ๑๕ ปี มีโจรเงี้ยวมาปล้นบ้านนายคำ ลูกชายนายแสน และได้ถูกฆ่าตาย โดยโจร (ผู้ไปบุกเบิกที่นายังผมเส้นผมอยู่)

        ประการที่ ๒ เริ่มตั้งหมู่บ้านได้ ๒ ปี ได้เกิดมีไฟป่าเผาไหม้หมู่บ้านและอาราม จึงทำให้นายแสน ทนันท์ชัย ได้พาญาติพี่น้องย้ายมาจากทุ่งบ้านห่าง มาตั้งถิ่นฐานอยู่ที่บ้านทาปลาดุกในปัจจุบัน (เดิมเรียกสถานที่นี้กันว่า “บ้านป่าม่วง”)

        สาเหตุที่ตั้งชื่อว่า “บ้านทาปลาดุก” เพราะว่า เป็นสบห้วย ที่มีปลาดุกชุกชุม จุดที่ตั้งหมู่บ้านครั้งแรกนั้น อยู่ที่บริเวณหน้าวัดทาปลาดุกในปัจจุบัน แต่เดิมเรียกกันว่า “บ้านป่าม่วง” ได้เริ่มก่อตั้งขึ้นเมื่อปีเตาสัน (ปีวอก) ปีพุทธศักราช ๒๒๓๑ พอตั้งถิ่นฐานได้มั่นคงดีแล้วจึงได้สร้างอารามกันขึ้น

        เมื่อเดือน ๖ ออก ๘ ค่ำ วันเสาร์ ปีจอ ปีพุทธศักราช ๒๒๓๓ ได้ตั้งชื่อแรกว่า “วัดศรีชุม” ต่อมาได้เปลี่ยนเป็น “วัดทาปลาดุก” ตามชื่อของหมู่บ้าน ต่อมาได้นิมนต์

เจ้าอาวาสองค์ที่ ๑ “พระสุระ นันทภิกขุ” จากบ้านหลวย มาเป็นเจ้าอาวาสปกครองวัด ท่านได้จำพรรษาอยู่เป็นเวลา ๑๗ ปี ก็ได้มรณภาพ

เจ้าอาวาสองค์ที่ ๒ คือ    ครูบาปุระ  ท่านจำพรรษาอยู่ได้ ๘ ปีก็มรณภาพ

เจ้าอาวาสองค์ที่ ๓ คือ    ครูบากุณณะ

เจ้าอาวาสองค์ที่ ๔ คือ    ครูบาหนังแรด

        เจ้าอาวาสองค์ที่ ๕  คือ    ครูบาสุยะ (อหํ สุยะวรณฺโญ)  ท่านเป็นนักพัฒนา ผู้มีความเคร่งครัดในพระธรรมวินัย เป็นผู้ทรงความรู้ทั้งภาษาบาลีและพระธรรมวินัย เป็นพระนักเทศน์มหาชาติที่มีชื่อเสียง และเป็นที่โปรดปรานของเจ้าจักรคำคณาธร เจ้าจักรคำคณาธรมักจะนิมนต์ท่านให้ไปเทศน์มหาชาติโปรดญาติโยมที่ในเมืองลำพูนเสมอ ครั้งหนึ่งเจ้าจักรคำคณาธรได้ถวายพระสิงห์หนึ่ง ติดกัณฑ์เทศน์ให้ท่านครูบาสุยะ อันเป็นศาสนสมบัติที่ล้ำค่าของวัดทาปลาดุก และ ชาวบ้านทาปลาดุก ได้ช่วยกันห่วงแหนและดูแลรักษาเป็นอย่างดียิ่งในปัจจุบัน ท่านยังได้สร้างวิหารใหญ่โดยใช้เสาใหญ่ไม้สักทอง ลงรักปิดทอง อาสนะสงฆ์ ธรรมมาสติดแก้วงามเลิศ ท่านยังได้สร้างพระพุทธรูปแกะสลักจากไม้สักทอง โดยมีเจ้าภาพ คือ พ่อน้อยอ้าย แม่หลวงอุสา ได้สร้างไว้เพื่อเป็นพระประธานในวิหารวัดทาปลาดุก  ปัจจุบันได้เก็บไว้ในพิพิธภัณฑ์วัดทาปลาดุกเพื่อให้ลูกหลานรุ่นหลังได้ช่วยกันดูแลรักษา และ ศึกษาต่อไป 

เริ่มก่อสร้างวัดเมื่อ พ.ศ. ๒๒๓๓   ถึงปัจจุบัน พ.ศ. ๒๕๕๖ รวมเป็นเวลา ๓๒๓ ปี

บ้านทาปลาดุก เป็นหมู่บ้านที่เป็นต้นกำเนิดของชื่อตำบลทาปลาดุก อำเภอแม่ทา จังหวัดล

• ได้รับอนุญาตตั้งเป็นวัด เมื่อวันที่ 1 เดือน กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2416
• ได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมา เมื่อวันที่ 10 เดือน สิงหาคม พ.ศ. 2491

พระครูพิบูลพัฒนพิธาน เทวธมฺโม เจ้าอาวาสวัดทาปลาดุก

พระครูพิบูลพัฒนพิธาน เทวธมฺโม ปัจจุบันอายุ 80 ปี บวชมาแล้ว 59 พรรษา มีลำดับชั้นสมณศักดิ์เป็น ที่ปรึกษาเจ้าคณะตำบล ปัจจุบันดำรงตำแหน่งเป็น เจ้าอาวาสวัดทาปลาดุก และยังดำรงตำแหน่งเป็นที่ปรึกษาเจ้าคณะตำบล

ประวัติด้านการศึกษาของพระครูพิบูลพัฒนพิธาน เทวธมฺโม

พระครูพิบูลพัฒนพิธาน เทวธมฺโม เจ้าอาวาสวัดทาปลาดุก จบการศึกษาศึกษาระดับมัธยมศึกษาปีที่ 3 (ม.3) เมื่อปีการศึกษา พ.ศ.

ครูบาสุระ นันทภิกขุ	ไม่ทราบปี พ.ศ. ที่แน่นอน
ครูบาปุระ ปุระดุก	ไม่ทราบปี พ.ศ. ที่แน่นอน
ครูบาหนังแรต โมลาดุก	ไม่ทราบปี พ.ศ. ที่แน่นอน
ครูบาสุยะ สุยะดุก(อหํสุยะ)	ไม่ทราบปี พ.ศ. ที่แน่นอน
ครูบาวัง สุรินเปา	ไม่ทราบปี พ.ศ. ที่แน่นอน
ครูบาอะโน มะโนชมพู	ไม่ทราบปี พ.ศ. ที่แน่นอน
ครูบาก๋อง อินทจักรโก(ธรรมขัคคุภ)	ไม่ทราบปี พ.ศ. ที่แน่นอน
ครูบาหมู ญาณะรังสี(ธรรมขัคคุภ)	ไม่ทราบปี พ.ศ. ที่แน่นอน
พระธเนศ สิริวฒฺทโน(จันติดุก)	ไม่ทราบปี พ.ศ. ที่แน่นอน
พระครูพิบูลพัฒนพิธาน (บุญ วงศ์ศรีวิชัย)	ดำรงตำแหน่งตั้งแต่ปี พ.ศ.2545 ถึงปัจจุบัน

การจัดการศึกษาภายในวัดทาปลาดุกนั้น จะประกอบไปด้วย

• ศูนย์ศึกษาพระพุทธศาสนาวันอาทิตย์
• อุทยานการศึกษา
• ศูนย์วัฒนธรรม
• ศูนย์การเรียนรู้ชุมชน แหล่งการเรียนรู้ศีลธรรมในวัด