วัดศรีมงคล (หรือเรียกชื่อเดิมว่า วัดทาเหมืองลึก) สร้างเมื่อปี 2501 โดยมีนายมี แก้วมา เป็นผู้ใหญ่บ้าน พร้อมด้วยคณะกรรมการหมู่บ้าน และผู้เฒ่าผู้แก่ทั้งชายและหญิง เดิมสมัยนั้นชาวบ้านทั้ง 6 หมู่บ้านคือ 1. บ้านสันตอ 2. บ้านท้องฝาย 3.บ้านกอม่วง 4. บ้านกอแฟน 5. บ้านแพะหลวง 6. บ้านเหมืองลึก ได้ไปทำบุญที่วัดทาดอยแช่ เป็นประจำ แต่บางครั้งก็ต้องเผชิญกับความลำบากในการเดินทาง โดยเฉพาะฤดูฝน ช่วงเข้าพรรษา ก็ไปได้บ้างเมื่อน้ำในลำน้ำลดลง เมื่อน้ำหลากก็ไม่สามารถข้ามน้ำไปวัดทาดอยแช่ได้ สมัยนั้น นายมี แก้วมา เป็นผู้ใหญ่บ้านหมู่ที่ 1 บ้านเหมืองลึกพร้อมด้วยคณะกรรมการหมู่บ้านและผู้เฒ่าผู้แก่ทั้งชายและหญิง จึงพิจารณาสมควรสร้างวัดขึ้นมา 1 วัดจึงได้พร้อมใจกันสร้างอารามที่พักสงฆ์ ณ บริเวณตะวันออกของบ้านสันตอ โดยการบริจาคที่ดินของแม่หลวงเอ้ย ดีจิตกาศ และนายผาย นางปา จินะกาศ พร้อมกับที่ดินหัวนาของหลายท่าน ประกอบด้วย นายลัย โนกาศ พ่อหลวงดวง แก้วกาศ พ่อหลวงใจ ติ๊บยะกาศ และแม่หลวงห้อง เสาตอ ได้เริ่มการก่อสร้างวัดขึ้นเมื่อเดือน 4 ขึ้น 1 ค่ำ ตรงกับวันอังคารที่ 1 มกราคม พ.ศ. 2500 โดยเสนาสนะต่างๆ และวิหารสร้างโดยไม้ไผ่ มุงคา ฝาไม้ไผ่ ด้วยคณะศรัทธาเห็นว่าพระภิกษุคำมูล พรหมวิชโย เป็นคนบ้านสันตอ คณะศรัทธาจึงได้นิมนต์ มาจำพรรษา พร้อมด้วยสามเณร อีก 5 รูป และได้สร้างเสนาสนะต่างๆ มาตามลำดับจนมาในปัจจุบัน ส่วนการตั้งชื่อวัด พระอธิการคำมูล พรหมวิชโย เห็นว่าชื่อวัดไม่ค่อยไพเราะจึงได้ประชุมปรึกษาหารือกันเปลี่ยนชื่อวัดเสียใหม่ว่า วัดศรีมงคล ซึ่งได้จากต้นศรีมหาโพธิ์ ในวัดนั้นเอง การบริหารการปกครอง ประกอบด้วย พระครูมงคลพรหมวิหาร พระอธิการสนั่น สุทธจิตโต พระปลัดทรงศักดิ์ มหาวีโร ตามลำดับ