วัดป่าบุก ตำบลแม่แรง อำเภอป่าซาง จังหวัดลำพูน « ระบบฐานข้อมูลวัด - ระบบฐานข้อมูลที่รวบรวมข้อมูลของวัดทั้งหมดในจังหวัดเชียงใหม่ ลำพูน แม่ฮ่องสอน ลำปาง น่าน อุตรดิตถ์ และประเทศไทย

จังหวัด:

อำเภอ:

ตำบล:

ระบบสืบค้นขั้นสูง

«	มกราคม 2568					»
อา.	จ.	อ.	พ.	พฤ.	ศ.	ส.
31	30	29	1	2	3	4
5	6	7	8	9	10	11
12	13	14	15	16	17	18
19	20	21	22	23	24	25
26	27	28	29	30	31	1

วัดป่าบุก

ข้อมูลทั่วไปของวัดวัดป่าบุก

ชื่อวัด: วัดป่าบุก
ประเภทวัด: วัดราษฎร์/พัทธสีมา
นิกาย: มหานิกาย
พระภิกษุ: 3 รูป
สามเณร: 2 รูป
ที่ตั้ง: เลขที่ 2 หมู่ 10 ป่าบุก ตำบลแม่แรง อำเภอป่าซาง จังหวัดลำพูน รหัสไปษณีย์ 51120
โทร: 0871871699
เว็บไซต์: www.paaphok.com

ประวัติความเป็นมา

วัดป่าบุก ตั้งอยู่เลขที่ ๑๖๓ บ้านป่าบุก หมู่ที่ ๓ ตำบลแม่แรง อำเภอป่าซาง จังหวัดลำพูน สังกัดคณะสงฆ์มหานิกาย ที่ดินตั้งวัดมีเนื้อที่ ๒ ไร่ ๑ งาน ๙๖ ตารางวา น.ส. ๓ เลขที่ ๘๙๗ อาณาเขต ทิศเหนือจดถนนสาธารณะและที่ดินเอกชน ทิศใต้จดถนนสาธารณะและหมู่บ้าน ทิศตะวันออกจดลำเหมืองสาธารธณะ ทิศตะวันตกจดที่ดิน อาคารเสนาสนะประกอบด้วย อุโบสถ วิหาร ศาลาการเปรียญ กุฏิสงฆ์ และศาลาบาตร ปูชนียวัตถุมี พระประธานในวิหารเป็น พระพุทธรูปก่ออิฐถือปูน และพระพุทธรูปที่ศาลาเป็นพระพุทธรูปก่ออิฐถือปูน

วัดป่าบุก สร้างเมื่อ พ.ศ. ๒๓๙๓ มีท่านครูบาติฆะ เป็นผู้ริเริ่มสร้างวัด ได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมา เมื่อวันที่ ๑๔ ตุลาคม พ.ศ. ๒๕๒๕ เขตวิสุงคามสีมา กว้าง ๒๐ เมตร ยาว ๔๐ เมตร

สถานะภาพของวัดในปัจจุบัน

• ได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมา เมื่อวันที่ 14 เดือน ตุลาคม พ.ศ. 2525

สถานที่ที่น่าสนใจภายในวัดวัดป่าบุก

เชิญกราบนมัสการอัฐิธาตุและรูปเหมือนพระอริยสงฆ์ ครูบาศรี อริยวํโส อดีตเจ้าอาวาสวัดป่าบุก

ความน่าสนใจภายในวัดป่าบุก

ประวัติท่านครูบาศรี อริยวังโส

ครูบาศรี อริยวังโส ชาตะเมื่อวันเสาร์ แรม ๓ ค่ำ เดือน ๓ เหนือ ปีระกา (เล้า) จุลศักราช ๑๒๕๙ ตรงกับวันที่ ๑๐ เดือน ธันวาคม พ.ศ. ๒๔๔๐ ณ บ้านต้นผึ้ง หมู่ที่ ๓ ตำบลแม่แรง อำเภอปากบ่อง (ปัจจุบันคืออำเภอป่าซาง) จังหวัดลำพูน บ้านต้นผึ้งเป็นคณะศรัทธาเดียวกันกับหมู่บ้านป่าบุก หมู่ที่ ๓ อำเภอป่าซาง จังหวัดลำพูน
                ครูบาศรี อริยวังโส มีนามเดิมว่า ศรีวงษ์ จันทร์แรง โยมบิดาชื่อ นายต๊ะ จันทร์แรง โยมมารดาชื่อ นางอูป จันทร์แรง มีพี่น้องร่วมบิดามารดาเดียวกัน ๓ คน คือ
๑.     นางสาวยา จันทร์แรง ได้ถึงแก่กรรมแล้ว
๒.    นายปัน จันทร์แรง   ได้ถึงแก่กรรมแล้ว
๓.    ครูบาศรี อริยวังโส เจ้าของประวัติ
ครูบาศรี อริยวังโสเกิดมาในครอบครัวที่ฐานะค่อนข้างยากจน โยมบิดาโยมมารดาประชอบอาชีพทำนาทำสวนเป็นสัมมาอาชีพที่สุจริต ประกอบอาชีพในทางที่ชอบธรรม ไม่เบียดเบียนคดโกงทำความเดือดร้อนให้ผู้อื่น มีความขยันหมั่นเพียรในการงานอาชีพ ถ้วนถี่ในการปกครองบุตรหลานโดยยุติธรรม ไม่มีความอคติลำเอียง มีศรัทธาตั้งมั่นในการกุศล และศีลธรรมอันดีงาม ครั้นเมื่อท่านครูบาศรี อริยวังโส เจริญวัยขึ้นเป็นหนุ่มในวัยทำงาน ท่านได้ช่วยโยมบิดาโยมมารดาทำงานของครอบครัว คือ ทำนา ทำสวน และเลี้ยงวัวเลี้ยงควาย งานที่ท่านต้องทำเป็นประจำคือ การตักน้ำมาใส่ตุ่ม ตำข้าว (ในสมัยก่อนยังไม่มีโรงสีต้องใช้ครกกระเดื่องตำข้าว) และปัดกวาดทำความสะอาดบ้านเรือนเป็นการตอบแทนบุญคุณของโยมบิดาโยมมารดาของท่านเท่าที่พอจะทำได้ ตามวิสัยของเด็ก ซึ่งนับว่าท่านเป็นผู้ที่มีความกตัญญูอย่างยิ่ง

การศึกษาในวัยเด็ก

                ครั้นพออายุได้ ประมาณ ๑๔ ปี โยมบิดาโยมมารดาได้นำเด็กชายศรีวงษ์ จันทร์แรงไปฝากเรียนกับท่านครูบาชมพู เจ้าอาวาสวัดป่าบุก และในครั้งนั้นได้เรียนหนังสือไทยล้านนาและภาษาไทยกลางกับพระลา กาเผือก ซึ่งเป็นรองเจ้าอาวาสวัดป่าบุก ในสมัยอดีตนั้นตามชนบทยังไม่มีโรงเรียนสอนหนังสือเหมือนปัจจุบัน กระดาษที่จะใช้เขียนหนังสือสมัยนั้นหายากมาก แม้นแต่ทางวัดที่จะเขียนพระสูตรหรือพระธรรมก็ต้องใช้สมุดข่อย กระดาษหนังสาหรือใบลาน การเล่าเรียนสมัยนั้นจึงเป็นสิ่งที่ลำบาก ต้องอาศัยความตั้งใจและอดทนเป็นกำลังจึงจะสามารถเรียนหนังสือจนอ่านออกเขียนได้ ในสมัยนั้นจึงมีน้อยคนนักที่จะอ่านออกเขียนได้ เมื่อโยมบิดาโยมมารดาเห็นว่าเด็กชายศรีวงษ์ จันทร์แรง เป็นผู้ที่มีความตั้งใจเรียนมีความขยันหมั่นเพียร วิริยะอุตสาหะ กริยามารยาทเรียบร้อย ทั้งยังมีความเลื่อมใสศรัทธาในพระพุทธศาสนาเป็นอย่างยิ่ง ท่านทั้งสองจึงได้ปรึกษาครูบาชมพู เจ้าอาวาสวัดป่าบุกและพระลา กาเผือก รองเจ้าอาวาสและครูสอนหนังสือเด็กชายศรีวงษ์ จันทร์แรง ว่าอยากให้บุตรชายของตนมาบวชเรียนในบวรพระพุทธศาสนา ท่านครูบาชมพูและพระลา กาเผือกก็เห็นดีด้วย และเด็กชายศรีวงษ์ จันทร์แรง ก็มีศรัทธาแรงกล้าที่จะบวชอย่างยิ่งจึงได้กราบลาโยมบิดาโยมมารดาและขออโหสิกรรมต่อท่านทั้งสองเข้าพิธีบรรพชา ณ พัทธสีมาวัดป่าบุก ตำบลแม่แรง อำเภอปากบ่อง (ปัจจุบันเป็นอำเภอป่าซาง) เมื่อปีกุล พุทธศักราช ๒๔๕๕ พระลา
กาเผือกซึ่งเป็นครูบาอาจารย์ของท่านเป็นผู้โกนผมโกนคิ้วให้เสร็จแล้วโยมบิดาโยมมารดาก็ได้นำเข้ากราบมอบให้ท่านครูบาชมพู เป็นพระอุปัชฌาย์ ได้มอบผ้ากาสาวพัสตร์ และพระลา   กาเผือก เป็นผู้ช่วยนุ่งห่มผ้าให้ บัดนี้พระศรีวงษ์ ได้ก้มมองดูผ้ากาสาวพัสตร์อันเหลืองอร่าม อันเป็นธงชัยของพระอรหันต์ เกิดความรู้สึกซาบซึ้งตรึงใจยิ่งนักว่าเป็นบุญลาภอันประเสริฐที่ได้เกิดมาเป็นมนุษย์ได้พบพระพุทธศาสนาและได้บวชเป็นบุตรแห่งพระตถาคต และมั่นใจว่าจะขอบวชอุทิศตนต่อพระพุทธศาสนาไปจนตลอดชีวิต เมื่อบรรพชาเรียบร้อยแล้วพระอุปัชฌาย์จารย์ซึ่งเป็นผู้ที่เคร่งครัดในพระธรรมวินัยได้อบรมสั่งสอนศีลธรรมกรรมฐานแด่พระศรีวงษ์ ให้ปฏิบัติตามแนวทางแห่งครูบาอาจารย์

การศึกษาในเพศบรรพชิต

                การศึกษาของพระเณรในสมัยก่อนนั้น พระภิกษุสามเณรทุกรูปจะต้องต้องจำสวดมนต์ ๑๕ วาร เริ่มต้นตั้งแต่ เย สันตา ไปจนถึง มาติกา มหาสมัย โดยเขียนใส่แป้น (กระดานฉนวน) มีขนาดใหญ่บ้าง เล็กบ้าง พระที่เป็นครูอาจารย์กำหนดให้ต้องท่องได้วันละ ๑ แป้น ครั้งแรกสามเณรศรีวงษ์รู้สึกหนักใจอยู่ไม่น้อย เพราะตัวหนังสือมีขนาดเล็ก มองไม่ชัดจึงทำให้อ่านไม่ถนัด แต่ด้วยความตั้งใจจริงจังในการท่องของสามเณรศรีวงษ์ท่านจึงท่องได้วันละ ๑ แป้น ๒ วันต่อแป้น จนท่องสวดครบ ๑๕ วาร แสดงถึงความพยายามทำอะไรจริงจังไม่ย่อท้อดั่งสุภาษิตที่ว่าความพยายามอยู่ที่ไหนความสำเร็จอยู่ที่นั่น นอกจากท่านจะได้เรียนสวดมนต์แล้ว ยังต้องฝึกเขียนพระธรรม อันเป็นน้ำธรรมคำสอนขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า เพราะในเวลานั้นโรงเรียนประชาบาลยังไม่มี โรงเรียนนักธรรมก็ยังไม่มีเหมือนปัจจุบัน มีแต่เรียนธรรมพื้นเมืองเหนือเท่านั้น ตัวอักษรไทยกลางต้องเทียบเอาเองเท่านั้น พอเริ่มอ่านออกเขียนได้ท่านก็พยายามปฏิบัติตามพระธรรมวินัยเจริญวิปัสสนากรรมฐานอย่างจริงจัง

อุปสมบท

                เมื่อสามเณรศรีวงษ์ จันทร์แรง บรรพชาเป็นสามเณรจนอายุครบ ๒๐ ปีแล้ว ท่านก็ได้เข้าพิธีอุปสมบทเป็นพระภิกษุ ณ พัทธสีมาวัดดอนตอง ในปีพุทธศักราช ๒๔๖๐ มีท่านพระครูพุทธิวงศ์ธาดา วัดฉางข้าวน้อย ท่านพระครูวัดดอนน้อยเป็นพระกรรมวาจาจารย์ พระอธิการณ์แสน ญาณวุฑฒิ วัดหนองเงือกเป็นอนุสาวนาจารย์
          ต่อมาท่านได้ศึกษาพระธรรมวินัยและปฏิบัติอย่างเคร่งครัด นอกจากนี้ท่านยังมีความสมารถในการเขียนพระธรรมลงบนในลานท่านได้เขียนพระธรรมต่างๆมากมายแล้วแต่ว่าคณะศรัทธาต้องการฟังพระธรรมผูกไหน เช่น พระธรรมมหาเวสสันดรชาดก เพราะจะมีการฟังพระธรรมแบบพื้นเมืองเหนือทุกปี หลังจากท่านได้อุปสมบทได้ประมาณ ๑ พรรษา ท่านครูบาชมพู เจ้าอาวาสวัดป่าบุกได้ถึงแก่มรณภาพลง ทางการจึงแต่ตั้งให้พระปวง ปาระมี เป็นเจ้าอาวาสแทน ต่อมาอีก ๓ พรรษา พระปวง ปาระมี ได้ลาสิกขาบท ทางการจึงแต่งตั้งให้ พระศรีวงษ์ อริยวังโส เป็นเจ้าอาวาสวัดป่าบุกแทน เมื่อท่านดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาสท่านก็ได้ปฏิบัติตามพระธรรมวินัยที่บัญญัติไว้อย่างเคร่งครัด ตั้งใจอบรมสั่งสอนพระภิกษุสามเณรและเด็กวัดให้ปฏิบัติอยู่ในพระธรรมวินัยอย่างเคร่งครัด นอกจากนี้ท่านยังตั้งใจเขียนพระธรรมลงบนใบลานอย่างเป็นนิจ ตั้งใจเขียนตั้งแต่เช้าจนกระทั่งใกล้ค่ำ จะหยุดก็ต่อเมื่อเวลาฉันเท่านั้น จึงเป็นสาเหตุทำให้ท่านเป็นโรคริดสีดวงทวารหนัก นอกจากนี้เมื่อออกพรรษาท่านครูบาศรีท่านจะเดินธุดงค์ไปตามป่าเขาลำเนาไพรเพื่อหาความวิเวกขัดเกลาต่อกิเลสอยู่เป็นประจำ เช่นธุดงค์ไปสร้างอารามที่มาอาว ห้วยรากไม้ อยู่หลายครั้งเป็นประจำ เวลากลับมาวัดก็ได้ถือปฏิบัติตามพระธรรมวินัยอย่างเคร่งครัดอยู่เสมอ ท่านยังได้เป็นประธานเข้าปริวาสกรรมที่พระอุโบสถวัดดอนตองอยู่หลายครั้ง ส่วนที่วัดป่าบุกก็เข้าปริวาสกรรมเป็นประจำตลอดทุกปี
                นอกจากนั้นท่านก็ยังได้เรียนปฏิบัติธรรม ประมัตถ์ศูนย์ สะตา (ปรมัติศสูญตา) กับท่านครูบาแสน ญาณวุฑฒิ ที่วัดหนองเงือก ได้ประมาณ ๒ พรรษา จนหมดความรู้ที่ครูบาแสน ญาณวุฒิ พร่ำสอน ท่านบอกไม่มีอะไรจะสอนอีกแล้ว จึงให้ครูบาศรี ไปเรียนต่อที่ท่านพระครูพุทธิวงศ์ธาดา วัดฉางข้าวน้อย ท่านพระครูพุทธิวงศ์ธาดา ก็รับเมตตาท่านเป็นลูกศิษย์ ท่านครูบาศรีรู้สึกดีใจเป็นอย่างยิ่ง พยายามจดมาท่องจำทุกวัน การเรียนของท่านนั้นทุกๆเจ็ดวันท่านต้องเดินจากวัดป่าบุกไปวัดฉางข้าวน้อย ใสสมัยนั้นไม่มีถนนหนทางที่สะดวกสบายท่านต้องเดินลัดไปตามทุ่งนา ท่านต้องเดินไปมาแบบนี้เป็นเวลา ๓ พรรษา จึงสามารถเรียนจบประมัตถ์ศูนย์ สะตา (ปรมัติสูญตา) นับว่าท่านเป็นผู้ที่มีความเพียรพยายามอย่างยิ่งที่ไม่ย่อท้อต่อความยากลำบาก และตั้งใจขวนขวายหาวิชาความรู้อยู่เสมอ ท่านครูบาศรี อริยวังโส เป็นผู้ที่ปฏิบัติธรรมวินัยอย่างเคร่งครัด ฉันเอกา (วันวันละมื้อ) เท่านั้นตลอดชีวิตของท่าน ทำให้ความดีศีลธรรมกรรมฐานของท่านหอมขจรขจายไปทั่วทุกสารทิศ เมื่อพระภิกษุสามเณรจากที่จากที่อื่นทราบข่าววัตรการปฏิบัติเป็นผู้มีความรู้เชี่ยวชาญใน วิปัสสนากรราฐาน เคร่งครัดและแตกฉานในพระธรรมวินัย ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ ปฏิบัติตรงสู่พระนิพพาน ก็เกิดความศรัทธาเลื่อมใส พากันมาฝากตัวขอเป็นศิษย์ต่อท่านมากมาย
                พระภิกษุที่ได้มาฝากตัวเป็นศิษย์ ตามที่พ่อหนานซอน กาสุยะ ผู้เล่าประวัติของท่านจำได้มีดังนี้
๑.     พระไชยาพระยาวิลาศ อำเภอพาน จังหวัดเชียงราย
๒.    พระกันทะวัง อำเภอเชียงของ จังหวัดเชียงราย
๓.    พระพิสาร จังหวัดน่าน
๔.    พระอินทร์หวัน จังหวัดน่าน
๕.    พระบุญมี วัดประตูลี้ จังหวัดลำพูน
๖.     พระคำปัน วัดอัฏฐารส จังหวัดลำพูน
๗.    ครูบาดวงดี วัดท่าจำปี อำเภอสันป่าตอง จังหวัดเชียงใหม่
๘.    พระครูชินานุวัฒน์ (ครูบาคำมูล) วัดต้นผึ้ง จังหวัดลำพูน
๙.     ครูบาจ๋อน จันทรังสี วัดป่าตาล ตำบลม่วงน้อย อำเภอป่าซาง จังหวัดลำพูน
นอกจากนี้ก็ยังมีพระที่อยู่บ้านแปะแม่สอย อำเภอแม่สอด จังหวัดตาก พระวัดสันมะกรูด อำเภอเถิน จังหวัดลำปาง อำเภอเมืองลำพูน มีวัดหนองเกิด วัดหนองบัว วัดป่าสีเสียด วัดมะกอก วัดสันกำแพงงาม วัดตีนดอย วัดพระนอน วัดน้ำดิบ นอกจากนี้ยังมีพระภิกษุอีกหลายวัดมากมาย จนมาสามารถเอามากล่าวไว้ ณ ที่นี้ได้หมด (จะขอนำมาเท่าที่ผู้เล่าประวัติได้ทันและอยู่ร่วมกับครูบาศรี อริยวังโส) ถ้าจำไม่ผิดในปีพุทธศักราช ๒๔๘๑ มีพระภิกษุสามเณรมาจำพรรษาเพื่อเรียนกับครูบาศรี อริยวังโส ที่วัดป่าบุก ประมาณ ๔๐ กว่ารูป นับว่ามากพอสมควร ในสมัยนั้นคณะศรัทธาวัดป่าบุกและต้นผึ้ง รวมกันมีประมาณ ๖๕ หลังคาเรือนเท่านั้น ทั้งพระภิกษุสามเณรทุกรูปต้องบิณฑบาตทุกเช้าและฉันมื้อเดียวเท่านั้นเหมือนกันทุกรูปตลอดทั้งพรรษา ถึงกระนั้นท่านครูบาศรี อริยวังโส ก็มิได้ท้อถอยต่อการปฏิบัติ ยังปฏิบัติเจริญสมาธิภาวนาอยู่ตลอด บางครั้งเมื่อทำวัตรเย็นเสร็จเรียบร้อยแล้วท่านยังนำพระภิกษุสามเณรไปฝึกเจริญสมาธิภาวนาที่ป่าช้าในป่าละเมาะซึ่งอยู่ห่างจากหมู่บ้านไปประมาณ ๓ กิโลเมตร และต้องเดินเท้าไป ลัดไปตามทุ่งนาและป่าไม้ไม่มีทางรถ เป็นการฝึกความยากลำบากทนต่อกิเลสตัณหา
        ตลอดชีวิตของท่านเป็นผู้ที่ไม่ละการปฏิบัติถึงกระนั้นโรคประจำตัวคือโรคริดสีดวงทวารหนัก ก็กำเริบขึ้นทุกวัน ออกพรรษาปีนั้นท่านได้ไปให้หมอรักษาแต่อาการก็ยังไม่ทุเลา ท่านจึงได้เดินทางไปรักษาที่วัดป่าสัก อำเภอสันป่าตอง จังหวัดเชียงใหม่ ก็ไม่หาย ไปรักษาที่โรงพยาบาลนครเชียงใหม่หลายครั้ง อาการก็ไม่ทุเลา อาการยิ่งกำเริบหนักขึ้นทุกวัน จนกระทั่งวันที่ ๒๐ กรกฎาคม พุทธศักราช ๒๔๙๔ ปีเถาะ (เหม้า) จุลศักราช ๑๓๑๖ เวลาตีหนึ่ง สังขารทั้งหลายไม่เที่ยง เกิดขึ้น ตั้งอยู่ แล้วดับไป ท่านไม่สามารถทนต่ออาการของโรคได้ ท่านได้มรณะละสังขารท่ามกลางศิษยานุศิษย์และคณะศรัทธาวัดป่าบุก นำความโศกเศร้าเสียใจให้แก่ทุกคนเป็นอย่างยิ่ง
ก่อนที่ท่านครูบาท่านจะละสังขารนั้น ท่านกำลังลังก่อสร้างพระวิหารไว้แต่ยังไม่แล้วเสร็จ ท่านได้สั่งกับคณะศรัทธาว่า เรื่องพระวิหารที่กำลังก่อสร้างอยู่นั้น เมื่อคณะศรัทธาเห็นว่าใหญ่โตเกินไปไม่สามารถที่จะทำการก่อสร้างได้จะตัดลดขนาดลงก็ตามใจเถิด แล้วแต่กำลังทรัพย์ ท่านไม่สามารถจะอยู่ต่อไปได้แล้ว เพราะความอนิจจังโรคมันรุมเล้าเหลือเกิน คงไม่สามารถอยู่ต่อสร้างพระวิหารจนแล้วเสร็จเป็นแน่ ท่านยังได้สั่งต่อไปอีกว่าถ้าท่านมรณภาพลงแล้ว ให้นำศพของท่านไปประชุมเพลิงที่ป่าช้า อย่าเอาไปเผาที่อื่น และเวลาคณะศรัทธามาช่วยกันจัดงานศพท่านที่วัด ขออย่าให้พวกหนุ่มสาว มาเล่นหยอกล้อเกี่ยวพาราสีกันในบริเวณวัดเพราะเป็นการไม่สมควร อีกประการหนึ่งขออย่าให้มีการเล่นการพนันในบริเวณในงาน เพราะท่านเป็นผู้ประพฤติปฏิบัติธรรมเป็นครูบาอาจารย์ที่มีลูกศิษย์ลูกหามากมาย อายผู้อื่นเขา ท่านกล่าวว่าเคยเห็นงานศพครูบาอาจารย์แล้วมาเล่นการพนันกัน มันไม่เหมาะสมจริงๆ
เมื่อท่านมรณภาพได้ ๗ วัน คณะศรัทธาครูบาอาจารย์ได้ทำพิธีเก็บศพของท่านครูบาศรี
อริยวังโส ไว้บนกุฏิซึ่งเป็นที่จำวัดเดิมของท่าน พอถึงวันที่ ๒๘ กรกฎาคม ๒๔๘๔ พระภิกษุสามเณรที่อยู่ในวัดป่าบุก ได้ทำวัตรไหว้พระสวมมนต์บนกุฏิ ได้ยินเสียงดังขึ้นและมีแสงสว่างไปทั่วกุฏิ พระภิกษุสามเณรทั้งหลายตกตลึงไปตามๆกัน จึงวิ่งออกมาดู เห็นเป็นแสงสีเขียวขาวพุ่งขึ้นบนอากาศ แล้วก็ลอยไปทางตัวเมืองลำพูนทางทิศตะวันออกแล้วหายไป (ต่อมาเมื่อถึงวันเพ็ญ ๑๕ ค่ำ หรือเดือนแรม ๑๕ ค่ำ มักมีแสงพุ่งขึ้นอยู่เสมอ คณะศรัทธาเชื่อว่าคือแสงพระธาตุของครูบาศรี อริยวังโส นั่นเอง)หลังจากคณะศรัทธาศิษยานุศิษย์เก็บศพของท่านไว้ประมาณ ๘ เดือนเศษ จึงได้จัดงานประชุมเพลิงศพท่าน มีศิษยานุศิษย์ทั้งหลายร่วมกันจัดงาน มีการนำดอกไม้ไฟ บ้องไฟต่างๆมาจุดบูชาตลอดทั้งงาน เพราะเมื่อตอนท่านครูบามีชีวิตอยู่ท่านทำดอกไม้ไฟ บ้องไฟ จุดเป็นพุทธบูชาในคืนวันเพ็ญเดือนยี่เหนือทุกปี (เพ็ญเดือน ๑๒)
พ่อหนานนวล โปร่งใจ เป็นช่างผู้สร้างปราสาทให้กับครูบาอย่างวิจิตรสวยงาม เมื่อเสร็จแล้วก็อาราธนาศพท่านครูบาศรี อริยวังโสขึ้นนอนบนปราสาทโดยตั้งปราสาทและบำเพ็ญกุศลที่สนามโรงเรียนบ้านป่าบุก เพื่อเตรียมที่จะลากปราสาทศพท่านไปประชุมเพลิงที่ฌาปนสถานซึ่งห่างจากโรงเรียนบ้านป่าบุกประมาณ ๓ กิโลเมตร  ครั้นถึงวันที่ ๑๒ มกราคม ๒๔๙๕ ใกล้วันประชุมเพลิงศพครูบาท่าน มีการอบรมสมโภชฟังเทศน์ฟังธรรม มีผู้คนหลั่งไหลกันมาร่วมงานมากมาย บังเอิญมีนักเลงพากันเอาไฮโลมาตั้งเล่นกันที่ทุ่งนาใกล้กับปราสาทศพครูบาท่านตั้งอยู่ประมาณ ๒๐๐ วา พอลงมือเล่นก็มีเจ้าหน้าที่ตำรวจจากสถานีตำรวจภูธรอำเภอป่าซาง ออกมาตรวจการและรักษาความสงบเรียบร้อยของงาน มีร้อยตำรวจโทสงวน ขำศรีบุตร เป็นหัวหน้าตรวจ มาเจอนักพนันกำลังเล่นการพนันกันจึงเข้าไปจับกุม พอตำรวจเข้าจับกุมก็มีเสียงดังขึ้นที่ปราสาทศพท่านครูบาและมีแสงสีขาวเขียวพุ่งขึ้นตามเสาปราสาทไปบนอากาศ แล้วลอยไปทางวัดพระธาตุหริภุญชัย อำเภอเมือง จังหวัดลำพูน คณะศรัทธาสาธุชนที่มาร่วมงานต่างตกตลึงกันและเชื่อว่าพระธาตุของครูบาศรี อริยวังโส   พอรุ่งเช้าวันที่ ๑๓ มกราคม ๒๔๙๕ คณะศรัทธาศิษยานุศิษย์ได้ทำบุญตักบาตอุทิศส่วนกุศลให้ท่านครูบา เวลา ๑๑.๐๐ น. เลี้ยงอาหารเพลแด่พระภิกษุสามเณร เสร็จแล้วเลี้ยงอาหารแก่คณะศรัทธานักศีลนักบุญทั่วไป จนกระทั่งเวลา ๑๓.๐๐ น. ทำพิธีทางศาสนาเพื่ออุทิศส่วนกุศลให้ท่านครูบาอีกครั้งหนึ่ง หลังจากเสร็จพิธีได้มีการเตรียมการลากปราสาทเพื่อไปประชุมเพลิงยังฌาปนสถาน ปรากฏเหตุอัศจรรย์เกิดขึ้น คือมีคณะศรัทธาประมาณ ๕,๐๐๐ คน ได้ช่วยกันชักลากปราสาทครูบาแต่ปราสาทกลับไม่ขยับเขยื้อน ออกแรงลากยังไงก็ไม่เขยื้อนจนเชือกเส้นใหญ่ขาดสะบั้น ศรัทธาครูบาอาจารย์ผู้เฒ่าผู้แก่ปรึกษากันว่าควรนำเอาข้าวตอกดอกไม้ธูปเทียนใส่พานไปขอนิมนต์เสียก่อน ดังนั้นพระบุญมี วัดประตูลี้ อำเภอเมือง จังหวัดลำพูน ซึ่งเป็นลูกศิษย์ท่านเป็นผู้ถือพานไปขอนิมนต์ จึงสามารถลากปราสาทได้อย่างง่ายดาย ขณะที่ลากปราสาทไปตามทางก็มีศรัทธาประชาชนช่วยกันหาบน้ำไปเลี้ยงตลอดทาง เพราะฌาปนสถานอยู่ไกล พอถึงฌาปนสถานได้ทำพิธีทางศาสนา ได้อาราธนาครูบาอาจารย์พิจารณาผ้าบังสุกุล และผ้ามหาบังสุกุล เมื่อเรียบร้อยแล้ว มีท่านครูบาพรหมมา หรหมจักโก (พระสุพรหมญาณเถร) วัดพระพุทธบาทตากผ้า ตำบลมะกอก อำเภอป่าซาง จังหวัดลำพูน เป็นผู้จุดไฟประชุมเพลิง พอตกกลางคืนก็มีแสงสว่างพวงพุ่งขึ้นจากไฟที่เผาท่านอย่างที่เคยเห็นก่อนหน้านี้
                ดังนั้นคณะศรัทธาศิษยานุศิษย์หลายหมู่บ้านได้พากันมาดักซุ่มดูแสงพระธาตุ มีทั้งชาวบ้านและพระภิกษุสงฆ์สามเณร บ้านหนองเงือก บ้านดอนตอง บ้านร่องช้าง บ้านสันกำแพง บ้านหนองเกิด บ้านร่องห้า บ้านป่าบุก บ้านต้นผึ้ง ก็เห็นว่ามีแสงพระธาตุพวยพุ่งออกมาจากกองไฟที่เผาศพท่านจริงๆ จึงชักชวนกันเพื่อจะไปจะเอาพระธาตุครูบาท่านมาไว้เพื่อสักการบูชา แต่ก็ไม่มีใครจะเอาได้แม้นแต่คนเดียว คณะศรัทธาวัดป่าบุก ก็ไม่ลดละพยายามที่จะเอาให้ได้ เพราะคืนต่อมาก็เห็นเป็นแสงพระธาตุขึ้นเหมือนเดิม พอถึงวันที่ ๑๕ มกราคม พ.ศ. ๒๔๙๕ มีคณะศรัทธาวัดป่าบุกต้นผึ้ง บ้านดอนตอง บ้านหนองเงือก ได้พากันไปเพื่อจะเอาพระธาตุอีกครั้งก็ไม่ได้ นำเอาข้าวตอกดอกไม้ธูปเทียนไปขออาราธนาก็ไม่สามารถเอาได้ พอตกค่ำมีพระอธิการวัดดอนตอง คือ พระทองคำ คำภิโร ได้หลับฝันไปว่ามีพระภิกษุรูปหนึ่งไปบอกว่าถ้าคณะศรัทธาวัดป่าบุก อยากได้พระธาตุครูบาจริงๆก็ให้ไปเอาเถิดจะอยู่หัวแพที่ลากปราสาทศพนั่นเอง พอถึงรุ่งเช้าพระอธิการทองคำ คำภิโร   ได้นำความฝันนั้นไปเล่าให้พระอินถา (ฮอม) อภิชัยโย พระอินถา ก็บอกให้ผู้เฒ่าผู้แก่และคณะกรรมการวัดคณะศรัทธาวัดป่าบุก จึงได้พากันไปค้นหาตามที่พระอธิการทองคำบอก ก็พบพระธาตุจริงๆ ตอนแรกได้มา ๑ องค์ ก็นำมาสรงน้ำอบน้ำหอม แล้วหาไม้รวกแดงมาทำเป็นกระบอกเอาปุยฝ้ายรองแล้วนำพระธาตุบรรจุไว้ในกระบอกไม้รวกแดงใส่ตู้ล็อคกุญแจไว้ พร้อมกับอัฐิของท่านที่เก็บมาไว้ด้วยกัน อัฐิท่านบางชิ้นแปรเป็นแก้วไปทั้งชิ้น เป็นต้นว่า อัฐิมือ อัฐิเท้า อัฐินิ้วมือ อัฐินิ้วเท้า สีของแก้วนั้นสีคล้ายๆกับยางไม้ฉำฉา (ก้ามปู) สีเหลืองๆ หม่นๆบรรจุบันเก็บใส่หม้อไว้บนหอสรงน้ำของวัดป่าบุก เมื่อเก็บพระธาตุของครูบาท่านมาบรรจุไว้แล้ว พระธาตุท่านจะแสดงปาฏิหาริย์มีแสงลอยขึ้นทุกวันพระ เมื่อถึงวันสงกรานต์ วันที่ ๑๖ เมษายน ของทุกปี (ปีใหม่เมืองทางเหนือ) ถือว่าเป็นวันปากปีจะมีการรดน้ำดำหัวผู้เฒ่าผู้แก่ครูบาอาจารย์ ทางวัดก็จะอัญเชิญพระธาตุครูบาท่านมาสรงน้ำด้วย ครั้งหนึ่งเมื่อท่านเจ้าอาวาส จะสรงน้ำพระธาตุครูบาท่าน พระอธิการอินถา (ฮอม) อภิชัยโย ก็มาดูด้วยปรากฏว่ามีพะธาตุเพิ่มมารวมถึง ๒๕๐ องค์ องค์ใหญ่บ้าง เล็กบ้าง ไม่ทราบว่ามาจากไหนได้อย่างไรเพราะล๊อคกุญแจใส่ตู้ไว้อย่างแน่นหนา ทางคณะศรัทธาสรงน้ำแล้วก็อัญเชิญลงในกระบอกไม้ไผ่รวกแดงอย่างเดิม พอท่านเจ้าอธิการวัดดอนตองทราบข่าวท่านก็มาขอแบ่งไปบูชาบ้าง ทางคณะศรัทธาวัดป่าบุกก็ไม่ขัดข้อง ได้แบ่งให้ไป พอท่านอธิการวัดดอนตองได้ไปไม่กี่วันพระธาตุของท่านครูบาศรี อริยวังโส ก็เสด็จกลับมาอยู่ที่เดิม คือที่วัดป่าบุก ทางคณะศรัทธาเลยก่อสร้างหอสรงน้ำขึ้น โดยพ่อหนานนวล โปร่งใจ เป็นผู้ก่อสร้าง ได้จ้างนายอาคม ไชยสิทธิ์ บ้านหนองช้างคืน อำเภอเมืองลำพูน มาติดแก้วให้ แล้วอัญเชิญพระธาตุองค์เล็กๆ กับอัฐิบรรจุไว้ด้านบน นอกจากนั้นก็เก็บเอาองค์ใหญ่ๆ ไว้ให้กับคณะศรัทธาประชาชนได้สรงน้ำเป็นประเพณีประจำทุกปี งานประเพณีสรงน้ำพระธาตุครูบาศรี อริยวังโส ตรงกับเดือน ๙ เหนือ ขึ้น ๑๒ - ๑๓ ค่ำ ของทุกปี
    ปัจจุบันพระธาตุของครูบาศรี อริยวังโส ยังแสดงปาฏิหาริย์ลอยมาให้เห็นเกือบทุกวันพระตลอดมา   ครูบาศรี อริยวังโส เป็นพุทธบุตรศิษย์ตถาคตอย่างแท้จริง เป็นผู้ปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบ ปฏิบัติตรง ปฏิปทาวัตรปฏิบัติน่าเคารพเลื่อมใสกับคำว่าพระอริยสาวก เป็นผู้มีคุณธรรมสูงพร้อมด้วยปริยัติและปฏิบัติ เป็นผู้มีความเพียรพยายามอย่างอย่างยิ่ง เคร่งครัดในพระธรรมวินัย เป็นครูอาจารย์แบบอย่างของศิษย์ เป็นภิกษุที่ควรค่าแห่งการกราบไหว้ของคณะศรัทธาพุทธศาสนิกชน ตลอดชีวิตของครูบาท่านอุทิศแด่พระพุทธศาสนา ไม่สะสมทรัพย์ภายนอก และปฏิบัติเพื่อความหลุดพ้นอันเป็นแนวทางแห่งพระนิพพานอย่างแท้จริง สมแล้วกับฉายา “อริยวังโส” อย่างแท้จริง

วัตถุมงคลของท่านครูบา




รุ่น ๑๑๓ เงินแท้ ทำ ๑๑๓ องค์




รุ่น ๒




โดย admin (VIEW : 9)




โดย admin (VIEW : 8)




โดย admin (VIEW : 9)




โดย admin (VIEW : 7)




โดย admin (VIEW : 10)




โดย admin (VIEW : 8)




โดย admin (VIEW : 10)




โดย admin (VIEW : 10)




โดย admin (VIEW : 8)




โดย admin (VIEW : 9)




โดย admin (VIEW : 13)

ข้อมูลเมื่อวันที่ 14 ธันวาคม 2555

วัดทาดอยคำ

วัดพระธาตุดอยคำ

วัดลัฏฐิวัน(พระนอนขอนตาลศักดิ์สิทธิ์)

วัดพระพุทธบาทตากผ้า

วัดหลวงขุนวิน

วัดพระพุทธบาทห้วยต้ม

วัดทุ่งขี้เสือ

วัดศรีโสดา

วัดดอยสัพพัญญู

วัดศรีบุญเรือง

วัดอินทขิล

ที่พักสงฆ์วัดร้างเวียงเศรษฐี

มงคลประสิทธิ์

คุณานุสรณ์

อุดมชัยราษฏร์

วัดศรีชลธาร

วัดอินทาราม

วัดหนองปันเจียง

วัดสุรินทราษฎร์

ที่พักสงฆ์หนองกู่คำ

วัดป่าบุก

ข้อมูลทั่วไปของวัดวัดป่าบุก

ประวัติความเป็นมา

สถานะภาพของวัดในปัจจุบัน

สถานที่ที่น่าสนใจภายในวัดวัดป่าบุก

ความน่าสนใจภายในวัดป่าบุก

การจัดการศึกษาภายในวัดป่าบุก

ภาพบรรยากาศภายในวัดป่าบุก

แผนที่ตำแหน่งที่ตั้งวัดป่าบุกอ้างอิงจาก Google Map