วัดวังคัน เป็นวัดที่สร้างเมื่อประมาณปี ๒๔๗๙ ด้วยแรงศรัทธาของชาวบ้านร่วมแรงร่วมใจกันจัดสร้างขึ้น เพื่อเป็นศูนย์รวมจิตใจของชาวบ้าน ครั้งแรกสร้างเป็นศาลาบำเพ็ญกุศลเป็นหลังเล็กๆ ตามฐานะและความจำเป็นอยู่สมัยนั้น เป็นอาคารไม้ชั้นเดียว ปูฟาก ใต้ถุนสูง มุงหลังคาใบตอง มีภิกษุเดินทางมาจากรัฐฉานเข้ามาพักอาศัยเผยแผ่ธรรมะแก่ชาวบ้าน พอเกิดสงครามเอเชียมหาบูบรพาเมื่อปี ๒๔๘๒ – ๒๔๘๘ ชาวบ้านบางพวกหนีไปอยู่ที่อื่น พระภิกษุก็เดินทางกลับภูมิลำเนาเดิม ภายหลังสงครามเสร็จสิ้นแล้ว ในปี ๒๔๙๐ ชาวบ้านได้พร้อมใจกันนิมนต์พระธุดงอยู่จำพรรษาเพื่อโปรดเมตตาอีกเป็นเวลา ๓ ปี ท่านเดินทางหลับภูมิลำเนาเดิม จากนั้นวัดก็กลายเป็นวัดร้างไม่มีภิกษุอยู่อาศัยเป็นเวลาเกือบ ๑๐ ปี
ต่อมาได้มีพระภิกษุจากรัฐฉาน ( เมียนม่า ) ชื่อพระเอ่งต่า เข้ามาพักจำพรรษาอยู่และได้บูรณะซ่อมแซมใหม่ในลักษณะเดิม
ในปี พ.ศ.๒๕๐๓ ได้ทำการสร้างอาคารให่แทนหลังเก่าซึ่งทรุดโทรมไปมาก เป็นอาคารไม้ชั้นเดียวมุงหลังคาสังกะสี
พ.ศ. ๒๕๓๕ สร้างวิหารขึ้น ๑ หลัง ลักษณะครึ่งปูนครึ่งไม้ สิ้นงบประมาณ ๖๔๕,๐๐๐.๐๐ บาท
พ.ศ. ๒๕๓๖ สร้างศาลาเอนกประสงค์ เป็นอาคารไม้ สิ้นงบประมาณ ๘๗,๔๖๐.๐๐ บาท
พ.ศ. ๒๕๓๘ สร้างกุฏิ ๑ หลัง เป็นอาคารไม้ชั้นเดียว สิ้นงบประมาณ ๒๒,๓๒๑.๐๐ บาท
ในการก่อสร้างและบูรณะเสนาสนะทั้งหมด ได้รับแรงสนับสนุนจากชาวบ้าน ผู้มีจิตศรัทธาบริจาคและจากประชาชนทั่วไป
ลำดับเจ้าอาวาส
พระแดง (ไม่ทราบฉายา) พ.ศ.๒๔๘๗ –๒๔๙๐
พระคำ (ไม่ทราบฉายา) พ.ศ. ๒๔๙๐ – ๒๔๙๓
สามเณรชัยเลิศ ชัยวงค์ พ.ศ. ๒๕๐๓ – ๒๕๑๐
พระอินตาวงค์ อินทวํโส พ.ศ. ๒๕๑๐ – ๒๕๑๙
พระบุญรอด ผลปุญโญ พ.ศ. ๒๕๑๙ – ๒๕๒๕
พระบุญมี สิริวิชโย พ.ศ.๒๕๒๕ – ๒๕๓๓
พระบุญรอด ฑีฆายุโก พ.ศ. ๒๕๓๓ -๒๕๓๔
พระรส อายุวฒฺโก พ.ศ. ๒๕๓๔- ๒๕๔๐
พระอินสม ฐิตสาโร พ.ศ. ๒๕๔๐ – ๒๕๕๔
พระรักชาติ สํวโร พ.ศ. ๒๕๕๖ - ปัจจุบัน
• ได้รับอนุญาตตั้งเป็นวัด พ.ศ. 2479
